توربین های بادی تجهیزاتی هستند که انرژی پتانسیل باد را به انرژی مکانیکی و سپس به انرژی الکتریکی تبدیل می کنند.

این توربین ها چنانچه در معرض وزش باد کافی قرار گیرند جریان برق تولید می کنند.

چرخش پره های توربین بادی ، شافت متصل به پره ها را می چرخاند که در نهایت ژنراتور متصل به این شافت بحرکت درآمده و الکتریسیته تولید می شود .

توربین های بادی در یک تقسیم بندی کلی به سه دسته تقسیم می شوند :

1. توربین های بادی کوچک (خانگی)

2. توربین های بادی متوسط (صنعتی)

3. توربین های بادی بزرگ (نیروگاهی یا مگاواتی)

– توربینهای بزرگ (مگاواتی) اصولاً برای تأمین برق جهت اتصال و تزریق به شبکه انتقال برق بکار می روند.

این توربینها خود به دو دسته تقسیم بندی می شوند .

1. مستقر در خشکی یا زمین (On-shore)

2. مستقر در دریا (Off-shore)

در یک تقسیم بندی دیگر توربین های بادی به دو دسته تقسیم می شوند .

1. توربین های بادی محور افقی

2. توربین های بادی محور قائم (عمودی)

به لحاظ اینکه راندمان توربین های بادی محور افقی بیشتر از نوع محور عمودی است .

لذا امروزه نوع دوم کمتر مورد استفاده قرار می گیرد .
بطور کلی یک توربین بادی محور افق از سه قسمت اصلی تشکیل شده است .

1. تاور (برج)

2. بلید (پره)

3. ناسل

در اینجا لازم است شما را با سه اصطلاح مهم در توربین های بادی آشنا کنیم :

• Cut-in : حداقل سرعت باد که از آن پس توربین بادی شروع به تولید برق می کند .

• Cut-Out : حداکثر سرعتی که از آن پس برای حفاظت سلامت توربین و جلوگیری از واژگونی آن حرکت توربین بادی متوقف می شود .

• Rated Wind Speed : مقدار متوسط سرعت باد که چنانچه با آن سرعت ، باد به توربین بوزد معادل توان نامی توربین برق تولید می شود .

توربین های بادی امکان نصب در مزرعه های بادی بصورت متمرکز و یا بصورت انفرادی را دارند .

معمولاً از الکتریسیته تولید شده بوسیله توربین های بادی متوسط و بزرگ برای تأمین برق شبکه و یا تأمین برق پستهای محلی استفاده می شود . که در این صورت اصطلاحاً توربین متصل به شبکه (On-Grid) نامیده می شود .

چنانچه توربین بصورت مستقل از شبکه مورد استفاده قرار گیرد به آن (Off-Grid) می گویند.

معمولاً توربین های بادی با ظرفیت پایین بصورت مستقل از شبکه بکار می روند .