مقدمه:

همواره در بحث حفاظت از حریق شناسایی دقیق محل حریق دغدغه اصلی طراحان و بهره برداران بوده است چرا که زمان، پدیده مهمی در حفاظت از حریق می باشد.

و در این حالت است که استفاده از سیستم آدرس پذیر موضوعیت پیدا می کند.

در سیستم های آدرس پذیر هر تجهیز دارای یک آدرس واحد می باشد و با استفاده از کنترل پنل مرکزی می توان برای هر دتکتور یک اسم (به عنوان مثال دتکتور آبدارخانه طبقه ششم) مشخص کرد.

این خصوصیت در تصرف های مسکونی بزرگ، بیمارستان ها و… مفید خواهد بود.

تفاوت عمده سیستم های اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر در نحوه پیکربندی و فناوری به کار گرفته در آن ها می باشد، ولی عملکرد دتکتور در هر دوی آن ها یکسان است.

در سیستم اعلام حریق هوشمند (سیستم آدرس پذیر آنالوگ) اساس عملکرد دتکتورها بر پایه ریزپردازنده است.

در سیستم اعلام حریق آدرس پذیر آنالوگ، دتکتور  همیشه در حالت فعال قرار گرفته است.

هر سیگنالی که از سمت تابلوی کنترل مرکزی ارسال می شود را دریافت کرده و به آن واکنش نشان می دهد.

یعنی در این سیستم حالت هشدار و عدم هشدار وجود ندارد.

دتکتور ها داده ها را به عنوان سیگنال ورودی در اختیار ریزپردازنده های تابلوی کنترل مرکزی قرار می دهند.

کابل کشی در سیستم اعلانم حریق آدرس پذیر به صورت لوپ (حلقوی)است که این نوع کابل شی سبب اطمینان از نگاه مداری می شود .

هرگاه به هر دلیلی مدار از یک نقطه ای قطع شوند سیستم در حالی که خطای مدار باز را بر روی کنترل پنل مرکزی مانیتور می کند به وظیفه خود که کشف حریق است ادامه می دهد.

مزایای سیستم اعلام حریق آدرس پذیر:

• برای هر حسگر می توان حساسیت منحصر به فردی انتخاب کرد

• حسگرها را می توان به صورت ممتد و پیوسته نظارت کرد و مورد آزمایش قرار داد.

• تغییرات محیطی که بر حسگرها تاثیر بگذارند، قابل جبران کردن هستند.

• هشدارها طی چند مرحله در قالب پیش هشدار و هشدار اصلی عمل می کنند.

• سیستم اعلام حریق آدرس پذیر، تقریبا هیج خطایی ندارد

• سیستم قابلیت اتصال به سایر سیستم های امنیتی و حفاظتی ساختمان را دارد.

• سیستم اعلام حریق آدرس پذیر، واکنش بسیار سریعی دارند.

• هزینه نگهداری و تعمیرات نسبتا پایینی دارند.

• از طریق صفحه کلید می توان برنامه ریزی انجام داد.

• امکان اتصال به رایانه و کنترل نرم افزاری آن نیز وجود دارد.