مقدمه:
سیستم اعلام حریق به مجموعه ای از قطعات الکترونیکی گفته می شود که وظیفه آشکارسازی حریق در اماکن مختلف را بر عهده دارد.
هر سیستم اعلام حریق از بخش های زیر تشکیل شده است:
۱-کنترل پنل اعلام حریق
۲- دتکتور اعلام حریق
۳- شستی اعلام حریق
۴- آژیر اعلام حریق
۵- منیع تغذیه
کنترل پنل اعلام حریق در واقع قلب سیستم به شمار می آید و ورودی ها و خروجی های سیستم را نظارت و کنترل می کند.
انواع سیستم های اعلام حریق:
-سیستم اعلام حریق متعارف Conventional
– سیستم اعلام حریق آدرس پذیر Addressable
دتکتور بیم:
در بعضی از پروژه ها به مواردی بر میخوریم که میبایست مکان وسیعی مانند سالن یک کارخانه و یا سالن موزه، انبار و … را تحت پوشش سیستم اعلام حریق از نوع دود قرار دهیم و نصب دتکتورهای معمولی مشکل و یا غیر اقتصادی باشند.
دراین زمان معمولا از بیم دتکتور (دتکتور های پرتویی) استفاده می کنند.
بیم دتکتورها معمولا شامل دو قسمت میباشد:
۱) فرستنده
۲) گیرنده می باشند.
در برخی از برندها گیرنده مانند فرستنده از یک دستگاه تشکیل شده است و نیاز به پاور دارد و در مدل های دیگر فرستنده و گیرنده بر روی یک دستگاه قرار دارد مانند مدل FIRE BEAM که امواج نوری توسط یک آیینه (Reflector) بازتابش می شوند.
فرستنده و گیرنده دستگاه در دو سمت سالن نصب می شوند و هرگاه عاملی مانند دود بین این دو عنصر واقع شود و ارتباط اشعه را قطع کند باعث اعلام خطر می گردد.
این دتکتورها می توانند فضایی به پهنای ۱۵ متر و به طول ۱۰ الی ۱۰۰ متر را تحت پوشش خود قرار دهند و ارتفاع نصب آنها بین ۲٫۷ متر تا ۲۵ متر می باشد.
ولتاژ کار آنها ۲۴ ولت DC و جریان مصرفی درحالت ساکن حدود ۰٫۰۵ آمپر و در هنگام اعلام خطر ۷۰ میلی آمپر است.
طبیعی است هر چه فاصله ی بین گیرنده و فرستنده افزایش یابد جریان مصرفی نیز افزایش می یابد.
مشخصات این دتکتورها به صورت ذیل می باشد:
– طول فاصله ی بین فرستنده و گیرنده ی بیم دتکتور و رفلکتور می تواند از ۵ تا ۱۰۰ متر باشد.
– پهنای تحت پوشش این دتکتورها بسته به ارتفاع ناحیه ی حفاظتی نیز دارد. این میزان می تواند بین ۸ تا ۱۵ متر باشد. به طور کلی در صورت افزایش ارتفاع مساحت سطح پوشش افزایش میابد.
– حداقل فاصله بیم دتکتور از دیوار،سقف یا تیرچه و مواد موجود در ناحیه ی حفاظتی ۳۰ سانتی متر است. ضمنا برای اتاق های با ارتفاع کمتر از ۱۰ متر حداکثر فاصله از سقف یا تیرچه ۶۰ سانتی متر می باشد.
– حداقل فاصله ی بین دو فرستنده گیرنده ی موازی (و یا بین دو رفلکتور موازی) بسته به ارتفاع ناحیه ی حفاظتی از ۱ متر (در ارتفاع ۰ متری) تا ۶ متر (در ارتفاع ۱۰۰ متری) می باشد.
– آلارم های کاذب زمانی رخ می دهد که برخورد نورهای با طیف نور مشابه (در اثر طلوع و غروب آفتاب و …)، جرثیقل های سقفی، گرد و غبار ناشی از تخلیه و بارگیری تجهیزات به دتکتور برسند. همچنین وجود رطوبت بالای ۹۵% و حرارت بالای ۵۵ درجه نیز باعث وجود آلارم های کاذب می گردد.
– اگر یکی از دیوارهای محل نصب بیم دتکتور یا رفلکتور Stable نبود یعنی در اثر نوسانات دما تغییر وضعیت می دهد، بهتر است رفلکتور روی آن نصب گردد و فرستنده گیرنده روی دیواره ی Stable قرار گیرد.
– زمانی که بخواهیم حریق های کوچک (Smouldering fire) که گرمای کمی نیز تولید می کنند را در ساختمانهای با ارتفاع بالا شناسایی کنیم، دو یا سه دتکتور بیم را بایستی در چند تراز مختلف قرار داد. این روش برای ساختمان های بالای شش متر می تواند استفاده شود.
اصطلاحات رایج در سیستم اعلام حریق:
دتکتور دود
دتکتور حرارتی
دتکتور فلیم
دتکتور اشعه
دتکتور بیم
مرکز اعلام حریق
شستی اعلام حریق
اژیر اعلام حریق
اعلام حریق کانونشنال
اعلام حریق آدرس پذیر
پنل اعلام حریق
دتکتور flame
دتکتور smoke
دتکتور flame
دتکتور اشعه
دتکتور بیم
مرکز اعلام حریق
شستی اعلام حریق
اژیر اعلام حریق
دتکتور وایرلس
دتکتور ترکیبی
دتکتور نشت گاز
بیم دتکتور
اسموک دتکتور
هیت دتکتور