قیمت صاعقه گیر آذرخش با شعاع پوشش حداکثری ۱۲۰ متر

مقدمه:

کوره های ذوب آهن برای تولید آهن خام (آهن چدن) عمدتا از کک، سنگ آهن و آهک استفاده می کنند.

این یک فرایند عملیاتی است که در آن لایه های متناوب از گلوله های آهن، کک و سنگ آهک به بالای کوره ذوب آهن کشیده می شوند.

داخل این کوره، سه عنصر کلیدی بوسیله هوای  گرم داخل کوره با دمای ۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد گرم می شوند که از طریق بخارهوا به قسمت پایین کوره می روند.

سوخت های اضافی مانند نفت، گاز طبیعی و زغال سنگ پالستیکی نیز به کوره ذوب آهن داغ اضافه می شوند تا به کارایی کوره کمک کنند.

کربن کک برای تبدیل به کربن مونوکسید (co) ،بوسیله جریان هوای داغ می سوزد.

کربن مونوکسید با اکسیژن سنگ آهن واکنش می دهد تا به کربن دی اکسید (co2) تبدیل شود.

از طریق گرمای کوره و کربن اضافی ناشی از کک،CO2 به CO تبدیل می شود.

این فرآیند از پایین کوره انفجار به بالا تا زمانی تکرار می شود که ذرات معلق از گاز حذف شوند.

سپس گاز داغ از طریق یک سری چکرزهای مقاوم در یک کوره پخش می شود، در نتیجه باعث گرم شدن چکرزها می شود.

دریچه ای در کوره جریان را عوض می کند و سپس هوای خنک از طریق این چرخ دنده های از قبل گرم شده به گردش در می آیند.

سپس هوای از پیش گرم شده به کوره فرستاده می شود تا یک انفجار داغ ایجاد شود.

پس از خنک و تمیز شدن گازها، آنها برای پردازش بیشتر یا تولید انرژی ارسال می شوند.

قیمت صاعقه گیر آذرخش با شعاع پوشش حداکثری ۱۲۰ متر

ارتینگ ذوب اهن:

تجهیزات ذوب آهن نیز مانند تمامی تجهیزات صنعتی دیگر جهت کارکرد صحیح نیازمند سیستم ارت است.

سیستم ارت ایمنی را برای تجهیزات و پرسنل اپراتور بهمراه دارد.

حداکثر اهم مجاز سیستم ارت در ذوب اهن ۲ اهم است.

ارتینگ ذوب اهن

مقدمه:

امروزه تجهیزات پزشکی و آزمایشگاهی دارای سیستم‌های الکترونیکی و دیجیتالی هستند.

در این شرایط حفاظت از این تجهیزات و دریافت خروجی دقیق از داده‌ها بوسیله پیاده‌سازی سیستم ارتینگ اهمیتی دوچندان پیدا کرده است.

در گذشته اغلب دستگاه‌های پزشکی از ساختار مکانیکی استفاده می‌کردند و فاقد سیستم‌های الکترونیکی بودند،

اما امروزه این دستگاه‌ها دارای سیستم‌های دقیق و پیچیده الکترونیکی و دیجیتالی هستند.

با مکانیزه شدن تجهیزات پزشکی و آزمایشگاهی و بکارگیری دستگا‌ه‌های ابزار دقیق، دو مقوله مهم ارزش مالی این تجهیزات و بهره‌وری دقیق از آن‌ها، به اولویت اصلی فعالان این حوزه تبدیل گشته است.

مشکلات شایع تجهیزات پزشکی:

دستگاه‌های پزشکی و آزمایشگاهی دارای سیستم‌های دقیق الکترونیکی هستند و کارکرد این سیستم‌ها، در گرو انتقال برقی سالم و بدون نوسان به آن‌ها است.

بسیاری از این دستگاه‌ها برای روشن شدن نیاز به تامین ارت دارند،

اما متاسفانه اغلب مراکز پزشکی ایران یا فاقد سیستم ارت هستند و یا از سیستم‌های معیوب ارتینگ استفاده می‌کنند.

عدم تامین ارت، مشکلات عدیده‌ای را برای این دستگاه‌ها بوجود می‌آورد.

مشکلاتی نظیر:

کوتاه شدن طول عمر،

افزایش میزان خطا در خروجی دستگاه‌های آزمایشگاهی،

القای برق بر روی بدنه تجهیزات،

کارکرد اشتباه تجهیزات حساس،

ایجاد جرقه‌ و آتش سوزی،

از جمله مشکلاتی است که بدلیل نبود سیستم ارتینگِ مناسب و استاندارد، گریبان بیمارستان‌ها و مراکز پزشکی کشورمان را گرفته است.

مهم‌ترین مسئله در این زمینه، ایجاد این ذهنیت در حوزه مدیریت بیمارستانی و درمانی است که بکارگیری سیستم‌های ارتینگ به مثابه عامل بسیار مهم در این حوزه تلقی شود.

با این حال اکنون یک سوال مهم پیش می‌آید، سیستم ارتینگ یک اصطلاح بسیار گسترده است و چگونه می‌توان یک سیستم ارتینگ مناسب برای حفاظت از تجهیزات پزشکی و آزماشگاهی را ایجاد کرد؟

استفاده از چاه ارت، یک راه حل سنتی در این حوزه است،

اما نباید فراموش کنیم که بدلیل متغیرهای زیاد زمین و یکسان نبودن تیپ‌های زمین‌شناسی در مناطق جغرافیایی مختلف، حفر چاه ارت لزوما برای حفاظت کامل از تجهیزات و تامین ارت آن‌ها تضمین‌کننده نیست.

یکی دیگر از مشکلات چاه ارت، اشتراک آن در تمامی تجهیزات پزشکی و غیرپزشکی یک بیمارستان یا مرکز درمانی است.

این موضوع موجب می‌شود که اگر یکی از دستگاه‌های بیمارستان دچار مشکل شود، خروجی منفی آن بر روی تمامی دستگاه‌ها تاثیرگذار باشد.

برای حل این مشکل بسیاری از بیمارستان‌ها، چاه ارت تجهیزات پزشکی را از چاه ارت تجهیزات عمومی ساختمان جدا می‌کنند.

علاوه بر چاه ارت لازم است در تابلوهای برق از سرج ارستر هم استفاده شود.

سرج ارستر در انواع کلاس b و c و d

مقدمه:

نام  نیوتن با اختراع این تلسکوپ قرین است.

در تلسکوپ بازتابی کار عدسی شیی را یک آینه انجام می‌دهد.

به جای عدسی آینه‌ای کاو موجب همگرایی نور ورودی می‌شود.

تصویری که توسط آینه تشکیل می‌شود با یک چشمی که اساسا همان چشمی تلسکوپ نوع شکستی است مشاهده می‌شود.

نقره اندود کردن آینه:

بر خلاف آینه‌های خانگی ، نقره بر روی آینه تلسکوپ یعنی بر سطح کاو آن قرار داده می‌شود.

و شیشه صرفا تکیه گاه نقره به شمار می‌رود.

قرار داشتن نقره بر سطح پیشین شیشه جذب نور را از میان می‌برد.

نور از شیشه نمی‌گذرد و بر اثر جذب قسمتی از شدت خود را از دست نمی‌دهد.

اشکال کار این است که لایه نقره‌ای بی حفاظ پس از مدتی کدر می‌شود و باید هراز چند گاه آینه را مجددا نقره اندود کرد.

در سالهای اخیر ، فرآیند آلومینیومی کردن به تدریج جانشین نقره اندود کردن شده است،

اخیرا پی برده‌اند که بخار آلومینیوم چون بر شیشه بنشیند سطح درخشانی را پدید می‌آورد که از بسیاری لحاظ بر سطح نقره‌ای برتری دارد.

اندودن باید در خلاء انجام گیرد، آلومینیومی که به این طریق اندود شود کدر نمی‌شود.

در نخستین برخورد با هوا روی آن را لایه نازک شفاف و بسیار سختی از اکسید آلومینیوم می‌پوشاند که آلومینیوم زیری را از هر کنش متقابلی با هوا مانع می‌شود.

خصیصه برتر دیگر اندود آلومینیوم آن است که نور فرا بنفش را منعکس می‌کند.

نقره منعکس کننده بسیار بدی برای این اشعه که طول موج آن کوتاه است به شمار می‌رود.

ولی نقره نور فرو سرخ را بهتر منعکس می‌کند.

نقره بطور کلی از نظر بازتاب تا حدی بهتر است، نقره در بهترین شرایط ۹۵ درصد کل نور و آلومینیوم فقط ۹۰ درصد آنرا منعکس می‌کند.

مقایسه تلسکوپ شکستی با بازتابی:

جز شیئ و روش تغییر مسیر نور منعکس شده تفاوت عمده‌ای میان تلسکوپ شکستی و تلسکوپ بازتابی وجود ندارد.

توان جمع آوری نور ، توان تفکیک و توان بزرگنمایی و فرمولهای آنها در هر دو مورد یکسان است.

استقرار پایه‌ها نیز برای هر دو به یک صورت است.

هر تلسکوپ مزایا و اشکالات خود را دارد.

هر کدام از این دو برای پژوهش خاصی که مناسب آن است بکار می‌رود.

از نظر تاریخی ، ابتدا تلسکوپ شکستی اختراع شد.

در عمل نیز هنوز به دلایل زیر مورد استفاده بسیار است:

۱-داشتن وضوح در تصویری که از عدسیها بدست می‌آید.

۲-داشتن دید وسیعتر.

۳-به هنگام کار کمتر در معرض صدمه دیدن بودن.

۴-آمادگی برای استفاده فوری.