مقدمه:

ترمز های مغناطیسی که به نام های  ترمز الکترو مغناطیسی (electro-mechanical brakes) یا ترمز الکترو موتور (EM brakes) نیز شناخته می شود جهت توقف یا کاهش سرعت حرکت با استفاده از نیروی الکترومغناطیسی جهت ایجاد اصطکاک (مقاومت مکانیکی) می باشند.

کاربرد ترمز مغناطیسی الکترو موتور:

در اتومبیل‌ها یک اتصال مکانیکی گشتاور را به یک جزء ترمز الکترومغناطیسی انتقال می‌دهد.

تراموا و قطار‌ها از ترمز‌های الکترومغناطیسی استفاده می‌کنند که در آن ترمز توسط نیروی مغناطیسی به ریل فشار داده می‌شود.

آن‌ها از ترمز مکانیکی تشخیص داده می‌شوند، جایی که اساس ترمز مکانیکی بر روی رینگ فشار داده می‌شود.

موتور‌های الکتریکی در کاربرد‌های صنعتی و روباتیک نیز از ترمز مغناطیسی الکترو موتور استفاده می‌کنند.

ترمز مغناطیسی الکترو موتور:

طراحی نوآوری‌های اخیر منجر به استفاده از ترمز الکترومغناطیسی در هواپیما شده است.

در این برنامه، یک موتور یا ژنراتور ترکیبی برای اولین بار به عنوان یک موتور، به سرعت برای چرخش لاستیک‌ها تا قبل از فرود استفاده می‌شود.

فرایند فوق باعث کاهش سایش در لاستیکها، و سپس به عنوان یک ژنراتور برای ترمز احیاگر عمل می‌کند.

انواع ترمز الکترو مغناطیسی:

ترمز دستی (Single face brake)

ترمز قطع جریان (Power off brake)

ترمز فنری (Spring type)

ترمز آهنربا دائمی (Permanent magnet type)

ترمز ذره‌ای (Particle brake)

ترمز‌های دیسک چندگانه (Multiple disk brakes)

ترمز قدرت هیستریزی (Hysteresis power brake)