مقدمه:

بارور کردن ابر‌ها فرآیند پخش کردن و تزریق یخ خشک یا به زبان علمی آئروسل‌های یدید نقره به سمت قسمت بالایی ابر‌ها به منظور تحریک ایجاد فرآیند بارش و ایجاد باران است.

از آنجایی که بیشتر بارندگی‌ها از طریق رشد کریستال‌های یخ از ابر‌های خنثی (قطره‌های سردتر از نقطه انجماد ۳۲ درجه فارنهایت و یا ۰ درجه سانتی‌گراد) در قسمت بالایی ابر‌ها شروع می‌شود، ذرات یدید نقره به منظور تشکیل ذرات جدید به کار می‌روند.

باروری ابرها به کمک هواپیما یا ژنراتورهای زمینی انجام می‌شود.

کاربردهای اصلی بارور کردن ابرها:

افزایش بارش ابرها

کاهش تگرگ

جلوگیری از آتش سوزی در جنگل

کاهش اثرات منفی توفان‌های شدید

از بین بردن مه در جاده‌ها و فرودگاه‌ها

روش‌های بارور کردن ابر‌ها

با روش‌های استاتیک (ایستا)،

دینامیک (پویا)،

و به وسیله رطوبت موجود در هوا امکان باروری ابرها وجود دارد.

۱. روش استاتیک

بارور کردن به وسیله فشار ثابت هوا شامل پخش کردن یک ماده شیمیایی مثل نقره یدید، به درون ابر‌هاست.

نقره یدید کریستالی را فراهم می‌کند که رطوبت می‌تواند در آن متراکم شود.

رطوبت همیشه در ابر‌ها وجود دارد، اما نقره یدید ابر‌هایی را تولید می‌کند که برای توزیع آب مفید‌تر هستند.

۲. روش دینامیک

هدف از بارور کردن ابر به روش پویا، افزایش جریان‌های عمودی هوا است که باعث می‌شود آب بیشتری از ابر‌ها عبور کرده و باران بیشتری تولید شود.

از کریستال‌های یخی به میزان ۱۰۰ بار یا بیشتر در این روش بارور کردن، استفاده می‌شود.

این فرآیند پیچیده‌تر از بارور کردن به وسیله فشار ثابت هوا است، چراکه به نتیجه یکسری رویداد‌ها که باید به طور منظم انجام شوند بستگی دارد.

دکتر ویلیام کاتن، استاد علوم جوی در دانشگاه ایالتی کلرادو و محققان دیگر، بارور کردن ابر‌ها را به ۱۱ مرحله جداگانه تقسیم می‌کنند.

یک نتیجه غیرمنتظره در هر مرحله می‌تواند کل فرآیند را منحل کرده و باعث می‌شود که این روش نسبت به روش باروری به وسیله فشار ثابت هوا، کمتر قابل اعتماد باشد.

۳. روش رطوبتی

در بارور کردن به وسیله رطوبت موجود در هوا، در قسمت پایین‌تر ابر‌ها نمک را از طریق انفجار یا مواد منفجره پراکنده می‌کنند.

زمانی که آب به نمک‌ها اضافه می‌شود، اندازه آن‌ها بزرگ می‌شود.

بارور کردن ابر‌ها به روش رطوبت موجود در هوا بسیار بهتر است، اما باید در مورد آن تحقیقات بسیاری انجام شود.

مقدمه:

دیود یکی از المان‌های الکترونیکی است که جریان الکتریکی را در یک جهت از خود عبور می‌دهد و در جهت دیگر در مقابل عبور جریان از خود مقاومت بالایی نشان می‌دهد.

این خاصیت آن‌ها باعث شده بود تا در سال‌های اولیه ساخت این وسیله الکترونیکی، به آن دریچه یا (Valve) هم اطلاق شود.

از لحاظ الکتریکی یک دیود هنگامی جریان را از خود عبور می‌دهد که شما با برقرار کردن ولتاژ در جهت درست (قطب مثبت پیل به آند و قطب منفی به کاتد) آنرا آماده کار کنید.

مقدار ولتاژی که باعث می‌شود تا دیود شروع به هدایت جریان الکتریکی نماید ولتاژ آستانه یا (forward voltage drop) نامیده می‌شود که چیزی حدود ۰.۶ تا ۰.۷ ولت می‌باشد.

از طرف دیگر دیود قطعه‌الکترونیکی است که از به هم چسباندن دو نوع ماده n. و p. (هر دو از یک جنس، سیلیسیم یا ژرمانیم) ساخته می‌شود.

چون دیود یک قطعه دو پایانه است، کریستال نیمه هادی نوع p. دارای بار الکتریکی مثبت و کریستال نیمه هادی n. دارای بار الکتریکی منفی می‌باشد.

بایاس دیود:

وصل کردن ولتاژ به دیود را بایاس کردن دیود می‌گویند.

اعمال ولتاژدر دو سر پایانه‌هایش سه حالت را پیش می‌آورد.

۱-دیود بی بایاس یا بدون تغذیه:
که ولتاژ دو سر دیود برابر صفر است و جریان خالص بار در هر جهت برابر صفراست.

۲-بایاس مستقیم یا تغذیه مستقیم:

که ولتاژ دو سر دیود بزرگتر از صفر است که الکترون‌ها را در ماده n. و حفره‌ها را در ماده p. تحت فشار قرار می‌دهد تا یون‌های مرزی با یکدیگر ترکیب شده و عرض ناحیه تهی کاهش یابد. (بایاس مستقیم دیود)

۳-بایاس معکوس:
تغذیه با بایاس معکوس که ولتاژ دو سر دیود کوچکتر از صفر است، یعنی ولتاژ به دو سر دیود طوری وصل می‌شود که قطب مثبت آن به ماده n. و قطب منفی آن به ماده p. وصل گردد.

و به علت کشیده شدن یون‌ها به کناره عرض ناحیه تهی افزایش می‌یابد (بایاس معکوس دیود).

انواع دیود:

۱- فتو دیود

۲- دیودنور دهنده LED

۳- دیود زنر

۴- دیود خازنی (واراکتور)

۵- دیود اتصال نقطه‌ای

۶-دیود تونلی