مقدمه:

درسیستم‌های تامین برق،یکسیستم زمین پتانسیل الکتریکی هادی ها را نسبت به سطح رسانای زمین تعریف می‌کند.

انتخاب سیستم زمین می‌توانددرایمنی وسازگاری الکترومغناطیسی  ازمنبع تغذیه، تأثیر گذارد ومقررات در بین کشورها می‌تواند بسیار متفاوت باشد.

بیشتر سیستم‌های الکتریکی یک سیم اتصال به زمین دارند.

استاندارد بین‌المللی IEC 60364 روش‌های زمین کردن را به کدهای دو حرفی TN، TT، و IT تقسیم بندی می‌کند.

حرف اول نشان دهندهٔ اتصال زمین و تجهیزات برقی است.

(ژنراتور یا ترانس):

T:اتصال مستقیم یک نقطه به زمین (برگرفته از لغت لاتین terra)

I:هیچ نقطه‌ای به زمین متصل نیست مگرباامپدانس بالا.

حرف دوم نشان دهندهٔ وقوع اتصال زمین و دستگاه است:

T:اتصال مستقیم از یک نقطه با زمین.

N:اتصال مستقیم به خنثی در منشاء نصب، که به زمین متصل شده‌است.

شبکه‌های TN

در سیستم زمین کردنTNیک نقطه (معمولاً نقطهٔ ستاره، در سیستم‌های سه فاز) در ژنراتور یا ترانس زمین می‌شود.

در ترانس بدنهٔ دستگاه با استفاده از سیم زمین، زمین می‌شود.

سه نوع TNمتفاوت بشرح زیر داریم:

TN-s

PE,Nسیمهای جداگانه هستند که فقط نزدیک منبع به هم متصل اند.

این نوع، استاندارد روز برای سیستم‌های مسکونی و برق صنعتی در بخش‌هایی از اروپا است.

TN-c

هادی PEN به جای هر دو PE و هادی N است که به ندرت استفاده می‌شود.

TN-c-s

بخشی از سیستم از یک هادی ترکیبی PEN استفاده می‌کند که در برخی نقاط به دو سیم PE و N جداگانه تقسیم می‌شود.

سیم ترکیبی PEN معمولاً از پست تا ورودی ساختمان کشیده می‌شودو آنجا جدا می‌شود.

در انگلیس، این سیستم همچنین به عنوان محافظ زمین چندگانه (PME)، شناخته می‌شود.

ممکن است TN-c-sوTN-cاز یک ترانس تغذیه شوند.