مقدمه:

در تأسیسات الکتریکی دریایی ( ارت بنادر ) بایدخطرات ناشی از رطوبت ، مورد توجه قرار گیرد.

همچنین در بندر گـاههایی که در معرض جزر و مـد قراردارند،محل  قرارگیـری سیمها و جنس مواد به کار رفته و طراحی تأسیسات الکتریکی باید به گونه ای باشد که آثار ناشی از بالا و پایین آمدن آب دریا تأثیر زیان آوری روی سیستم ارت نداشته باشد.

بطور کلی در خصوص سیستم ارتینگ کشتی ها موارد زیر بایستی رعایت شوند.

۱- بـاتـوجه بـه خطرات خاصی که بـرای کـشتیها و قایقها وجـود دارد ، استفاده از سیستمهای PME ( منظور محافظ زمین چندگانه است یعنی سیستمی که ممکن است TN-c-sوTN-cاز یک ترانس تغذیه شوند) در منابع تغذیه بندرگاهها ممنوع است .

۲ – هیچ یک از سیمهای اتصال به زمین در بندرگاه نباید از جنس آلومینیوم یا کابل غیر قابل انعطاف با عایق معدنی و روکش مس باشد .

۳- قسمتهای فلزی محل سوختگیری باید به مخزن سوخت کشتی و سیم حفاظتی مدار کلیه سیم کشی های حفاظتی در کشتی اتصال دایمی داشته باشد.

۴ – طراحی سیستم تغذیه بایدطوری باشد که هریک ازنقاط سوختگیری روی کشتیها بتواند به سیم اتصال به زمین سیستم توزیع الکتریکی وصل شود

۵– اتصال به زمین نقاط سوختگیری کشتیها باید قبل از سوختگیری انجام شود.

و تا پایان مرحله سوختگیری و جدا شدن لوله های تخلیه از کشتی ادامه داشته باشد .

۶- کلیه قسمتهای فلزی روی سطوح شناور در داخل بندر گاه که شامل تجهیزات الکتریکی بوده و یا ممکن است با تجهیزات الکتریکی در تماس باشند ، باید با سیم حفاظتـی سیستـم همبنـدی شونـد.

۷– تا حد امکان از اتصالات به سیمهای محافظ باید اجتناب شود.

اما در صورت نیاز این اتصالات باید در داخل پوشش حفاظتی مناسبی قرار گیرند.