فروش ویژه صاعقه گیر اکتیو آذرخش

کنتور های برقگیر (  Surge Arrester Counting )

 همانطوریکه قبلاً در تشریح انواع برقگیرها عنوان شده بود یکی از اقلام برقگیر ها نوع بافنتیل آن است.

این نوع برقگیرها دارای یک مقاومت غیر خطی هستند که امروزه از نوع اکسید روی ( ZnO ) کاربرد بیشتری دارد .

این نوع برقگیرها در شرایط عادی شبکه هیچ گونه عملکردی ندارند و هیچ جریانی از آن نمی گذرد.

( بجز جریان نشتی که در حد میکرو آمپر کوچک می باشد ) ،

اما در هنگام بروز اضافه ولتاژ چه در اثر کلید زنی و یا رخداد صاعقه سرایی بصورت یک هادی عمل می کند و تنها اضافه ولتاژ بوجود آمده را به زمین هدایت می کند.

لذا باید سیم اتصال زمین آن بسیار مرغوب و از قطر مناسب و دارای اتصالات محکم باشد ،

این نوع برقگیرها پس از اتمام اضافه ولتاژ به حالت اولیه خود برمی گردد و از آنجا که تعداد دفعات عملکرد برقگیر ارتباط مستقیم با سلامت قرص های مقاومت برقگیر دارد و عمر کلی برقگیر محسوب می شود.

لذا باید تعداد عملکردهای آن را تحت نظر داشته باشیم بدین جهت در انتهای برقگیر ها که به استراکچر متصل می شود توسط مقره هایی از زمین و استراکچر ها ایزوله می شود که مقدار مقاومت عایقی این مقره ها بسته به نوع و ولتاژ کاری برقگیر دارد .

ابتدا قسمتی که به زمین قرار است متصل شود وارد کنتور برقگیر می شود .

کنتور برقگیر یک باکس فلزی است.

( معمولاً آلومینیومی ) و درون آن تجهیزاتی است که هنگام عبور موج اضافه در شبکه عمل کرده و یک نمراتوری را به حرکت در آورده که ارقام ثبت شده  نشاندهنده عملکرد برقگیر خواهد بود .

این کنتورها بدون نیاز به هیچ منبع ولتاژ و تغذیه ای کار می کنند و با عبور جریان از داخل  کنتور  ، توسط مدارات داخلی خود کنتور با عث تحریک یک رله شده و پس از عملکرد رله ، شمارنده ای را حرکت داده و موجب افزایش شماره آن  می شود.

 و با ثبت این شماره در طول زمان عملکرد برقگیر تحت نظر قرار می گیرد .

اغلب کنتور های برقگیر می تواند برای برقگیرها با مارک مختلف مورد استفاده قرار بگیرد .

یک سری از برقگیرها دارای عقربه میکرو آمپرمتر هستند که همزمان جریان نشتی گذرا از برقگیر را نیز نمایش می دهند .

بطور مثال یک کنتور برقگیر تیپ TXA از کارخانه ASEA مورد بررسی قرار می گیرد .

با توجه به دیاگرام زیر ، موج تولید شده در پایه بیس برقگیر توسط یک کابل که به بدنه و استراکچر ایزوله است وارد کنتور می شود.

در ابتدای ورود کابل به کنتور ، شین ورودی توسط یک عایق احاطه شده تا تماسی با بدنه فلزی کنتور برقرار نگردد .

در داخل کنتور ، خازن C1 با یک ظرفیت بزرگی انتخاب میشود ( در حدود ۱ فاراد و ۲۵۰۰ ولت DC و ۶۶۰ ولت AC ) این ظرفیت بزرگ از افزایش موج ولتاژی در برقگیر جلوگیری می کند .

وقتی موج ولتاژ به داخل کنتور برقگیر هدایت شد ، خازن C1 خیلی سریعتر از فاصله هوایی G1 شارژ می شود .

فاصله هوایی G2 برای عایق ولتاژی تا ۱٫۵ Kv تعبیه شده است که با شروع آرک بین الکترود های G2 ، خازن C2  شروع به شارژ می نماید و ولتاژ از بوبین رله نمراتور عبور کرده و موجب عملکرد آن میشود .

در این حال ( زمان سپری شده در حدود میکرو ثانیه است ) افزایش ولتاژ در ابتدای ورود موج ولتاژ به کنتور افزایش یافته و فاصله هوایی G1 که برای ۲٫۵ Kv طراحی شده است شروع به تخلیه موج ولتاژی می کند و موج ولتاژ به زمین منتقل شده و میرا می شود .

در این زمان خازن C2   شروع به دشارژ می نماید و جریان دشارژ در این خازن توسط مقاومت غیر خطی R کم میشود تا به صفر می رسد و آرک روی G2 خاموش می شود .

حداقل شارژ لازم برای عملکرد کنتور ۰٫۳× ۱۰^-۳ کلمب و حداقل زمان شکست عایق بین الکترود های فاصله هوایی G1  ۰٫۳ µs برای موج با شیب ۵ KA/ µs می باشد .

یک کولن ۶٫۲۸ × ۱۰^۱۸  الکترون است ؛ بار الکتریکی که یک جسم می گیرد بوسیله کوچکس رایی تعداد الکترون هایی که جسم دریافت می کند بیان می شود ،

قانون کلمب نیز بیان می دارد که نیروی جاذبه بین دو بار الکتریکی با حاصل ضرب دو بار نسبت مستقیم دارد و با مجذور فاصله بین آنها نسبت عکس دارد  یعنی

 F= (q₁ × q₂) / d² ) .

در کارخانه های سازنده کنتور، قبل از تحویل اجناس، کنتور ها را با جریانی به شیب ۵ KA/µs تست می کنند ،

همچنین برای تست کارگاهی می توان از یک خازن  با ظرفیت ۰٫۵ میکروفاراد ۲ کیلوولتی استفاده نمود که پس از شارژ خازن آنرا به دو سر کنتور برقگیر اتصال داده و در این حالت خازن با تخلیه شدنش موج ولتاژی برقگیر را شبیه سازی کرده و موجب افزایش رقم نمراتور ( کانتر ) می شود .

یکی از نکته های اساسی برای کارکرد صحیح کنتور برقگیر، ایزوله بودن مسیر ارتباط بیس برقگیر تا ابتدای سر کنتور است .

در این مسیر کابل و یا سیم ارتباطی باید تا ۳ کیلوولت حد اقل مقاومت عایقی داشته باشد و همچنین سلامت پایه های عایقی برقگیر بسیار حائز اهمیت است .

در مواقعی که فاصله برقگیر تا کنتور آن زیاد می شود باید از کنتور های مخصوص دیگری استفاده نمود که دو قسمتی هستند ( در مواقعی که این فاصله بیشتر از ۱۰ متر است ) ،

برای برآورد این کار از دو باکس استفاده می شود که قسمت اصلی که شامل تجهیزات مختلف شرح داده شده در کنتور برقگیر می باشد.

بجز رله و شمارنده ؛ که در باکس دیگری تعبیه می شود که در دسترس و قابل دید می باشد .

ارتباط بین این دو باکس از کابل مخصوص و عایقی است که احتمال نویز پذیری ندارد .

 برای برقگیرهای ۶۳ کیلوولت به بالا توصیه می شود برای هر فاز یک کنتور برقگیر نصب شود اما در ولتاژ های کمتر می توان برای هر سه فاز از یک کنتور استفاده نمود .

کنتور های برقگیر تجهیزات ساده ای هستند که در زمان وقوع حادثه ، برای تحلیل حادثه بسیار کارآمد می باشند .

امروزه کنتور های دیجیتال نیز برای برقگیرها ساخته شده و استفاده می گردد.

همچنین کنتورهای دیگری هم موجود است که قابلیت اتصال به دستگاه مانیتورینگ جریان نشتی برقگیر را دارد .

که در زیر این نوع کنتورها سوکت هایی جهت اتصال به دستگاه مانیتورینگ تعبیه شده است که بصورت برقدار می توان مورد استفاده قرار داد .

منبع

kochacksaraei.blogfa.com

مراحل عملیات جوش احتراقی

وظیفه اصلی سیستم ارتینگ این است که هر جریان الکتریکی که وارد این سیستم شد را به طور کامل به زمین منتقل کند.سیستم ارتینگ متشکل از چاه ارت و سیم متصل به چاه میباشد.

اگر ما بدنه تمام دستگاههای برقی اعم از صنعتی و مخابراتی و خانگی و…و یا به طور کلی هرنوع مصرف کننده برق را توسط یک رشته سیم به سیم اتصال به زمین متصل کنیم،یک سیستم ارتینگ ایجاد کرده ایم.

هدف از ایجاد این سیستم این است که اگر هریک از سیم های فاز و یا سیم نول به هر طریقی به بدنه دستگاه اتصال یابد و مدار الکتریکی مورد نظر دچار نشتی جریان شود؛این نشتی جریان توسط سیم ارت به زمین منتقل شده و از برق گرفتگی و یا در مواردی اتصالی دستگاه جلوگیری می شود.

در مواردی به اشتباه بدنه مصرف کننده های خانگی را به لوله های آهنی آب و یا گاز و یا حتی به اسکلت ساختمان اتصال می دهند که این کار بسیارخطرناکی است که منجر به برق گرفتگی های کشنده میشود.

درهنگام اتصال کامل سیم های فاز به سیم ارت فیوز مربوط به آن فاز عمل کرده و جریان را قطع می کند و در هنگام اتصال کامل سیم نول به سیم ارت اگر مدار ارتینگ دارای فیوز محافظ جان(FI )باشد،این فیوز از ۳۰ میلی آمپر نشتی جریان به بالا را قطع می کند و باعث قطع کامل جریان فاز و نول میشود.

لازم به ذکر است که سیم ارت و سیم نول به ظاهر از نظراینکه بی برق هستند بسیاربه یکدیگر شبیه هستند ولی در عمل دوسیم مستقل از هم وعملکردی متفاوت از یکدیگر دارند؛و هیچگاه نمی توان از یکی بجای دیگری استفاده کرد.

سیستم ارتینگ امروزه کاربردی همانند خود برق را داراست و از اهمیت بسیار ویژه ای برخوردار است.چنانکه در مخابرات به سیستمهای ارتینگ بسیار حساس و دقیق برای جلوگیری نویز در شبکه نیاز است و نیز در شبکه های انتقال و توزیع برق کاربرد فراوان دارد؛شبکه های برق گیر بدون سیم ارت عملا بلا استفاده هستند.
روشهای اجرای ارت (زمین حفاظتی)

بطور کلی جهت اجرای ارت و سیستم حفاظتی دو روش کلی وجود دارد که ذیلاً ضمن بیان آنها ، موارد استفاده و تجهیزات مورد نیاز هر روش و نحوه اجرای هر یک بیان می‌گردد .

۱ـ زمین عمقی :
در این روش که یک روش معمول می باشد از چاه برای اجرای ارت استفاده می شود.

۲- زمین سطحی:
در این روش سیستم ارت در سطح زمین (برای مناطقی که امکان حفاری عمیق در آنها وجود ندارد) و یا در عمق حدود ۸۰ سانتیمتر اجرا می گردد.
در چه شرایطی از روش سطحی برای اجرای ارت استفاده نمائیم ؟
در مکانهایی که :
ـ فضای لازم و امکان حفاری در اطراف سایت وجود داشته باشد .
ـ ارتفاع از سطح دریا پائین باشد مانند شهرهای شمالی و جنوبی کشور .
ـ پستی و بلندی محوطه سایت کم باشد .
ـ فاصله بین دکل و سایت زیاد باشد .
با توجه به مزایای روش سطحی اجرای ارت به این روش ارجحیت دارد .

اجرای ارت به روش عمقی

۱-انتخاب محل چاه ارت :

چاه ارت را باید در جاهایی که پایین‌ترین سطح را داشته و احتمال دسترسی به رطوبت حتی‌الامکان در عمق کمتری وجود داشته باشد.

و یا در نقاطی که بیشتر در معرض رطوبت و آب قرار دارند مانند زمینهای چمن ، باغچه‌ها و فضاهای سبز حفر نمود.

۲- عمق چاه”

با توجه به مقاومت مخصوص زمین ، عمق چاه از حداقل ۴ متر تا ۸ متر و قطرآن حدودا ۸۰ سانتیمتر می تواند باشد.

در زمین هایی که با توجه به نوع خاک دارای مقاومت مخصوص کمتری هستند مانند خاکهای کشاورزی و رسی عمق مورد نیاز برای حفاری کمتر بوده

و در زمینهای شنی و سنگلاخی که دارای مقاومت مخصوص بالاتری هستند نیاز به حفر چاه با عمق بیشتر می باشد.

برای اندازه گیری مقاومت مخصوص خاک از دستگاههای خاص استفاده می گردد.

در صورتی که تا عمق ۴ متر به رطوبت نرسیدیم و احتمال بدهیم در عمق بیشتر از ۶ متر به رطوبت نخواهیم رسید نیازی نیست چاه را بیشتر از ۶ متر حفر کنیم .

بطور کلی عمق ۶ مترو قطر حدود ۸۰ سانتیمتر برای حفر چاه پیشنهاد می گردد.

محدوده مقاومت مخصوص چند نوع خاک در جدول زیر آمده است.

نوع خاک مقاومت مخصوص زمین ( اهم متر )

باغچه‌ای ۵ الی ۵۰
رسی ۸ الی ۵۰
مخلوط رسی ، ماسه‌ای و شنی ۲۵ الی ۴۰
شن و ماسه ۶۰ الی ۱۰۰
سنگلاخی و سنگی ۲۰۰ الی ۱۰۰۰۰

۳- اتصال سیم به صفحه مسی
اتصال سیم به صفحه مسی بسیار مهم می باشد و هرگز و در هیچ شرایطی نباید این اتصال تنها با استفاده از بست ، دوختن سیم به صفحه و یا … برقرار گردد.

بلکه حتما باید سیم به صفحه جوش داده شود و برای استحکام بیشتر با استفاده از ۲ عدد بست سیم به صفحه ( ردیف ۱۵ جدول مصالح مورد نیاز )بسته شده و محکم گردد.

برای جوش دادن قطعات مسی به یکدیگر از جوش برنج یا نقره استفاده شود و در صورت عدم دسترسی به این نوع جوش از جوش (Cadweld) استفاده گردد .

۴- حفر چاه ارت
با توجه به شرایط جغرافیایی منطقه چاهی با عمق مناسب و در مکان مناسب (با توجه با راهنمای انتخاب محل چاه ارت ) حفر گردد.

شیاری به عمق ۶۰سانتیمتر از چاه تا پای دکل برای مسیر سیم چاه ارت تا برقگیر روی دکل همچنین برای سیم ارت داخل ساختمان حفر نمائید.

در صورتی که مسیر ۲ سیم مشترک باشد بهتر است مسیر دو سیم ایزوله گردند.

همینطور مسیر سیمها باید کوتاهترین مسیر بوده و سیم میله برقگیر و ارت حتی الامکان مستقیم و بدون پیچ و خم باشد و نبایستی خمهای تند داشته باشد و در صورت نیاز به خم زدن سیم در طول بیش از ۵۰ سانتیمتر انجام گردد.

۵– پر نمودن چاه ارت
۱-۵-ابتدا حدود ۲۰ لیتر محلول آب و نمک تهیه و کف چاه میریزیم بطوریکه تمام کف چاه را در برگیرد بعد از ۲۴ ساعت مراحل زیر را انجام می دهیم .
۲-۵- به ارتفاع ۲۰ سانتیمتر از ته چاه را با خاک رس و یا خاک نرم پر مینمائیم.
۳-۵- به مقدار لازم (حدود ۴۵۰کیلو گرم معادل ۱۵ کیسه ۳۰ کیلو گرمی)بنتونیت را با آب مخلوط کرده و بصورت دوغاب در میاوریم و مخلوط حاصل را به ارتفاع ۲۰ سانتیمتر از کف چاه میریزیم هر چه مخلوط حاصل غلیظ تر باشد کیفیت کار بهتر خواهد بود.
۴-۵-صفحه مسی را به ۲ سیم مسی نمره ۵۰ جوش میدهیم این سیمها یکی به میله برقگیر روی دکل و دیگری به شینه داخل ساختمان خواهد رفت بنابراین طول سیم ها را متناسب با طول مسیر انتخاب می نمائیم.
۵-۵- صفحه مسی را بطور عمودی در مرکز چاه قرار می دهیم
۶- ۵-اطراف صفحه مسی را با دوغاب تهیه شده تا بالای صفحه پر می نمائیم
۷-۵- لوله پلیکای سوراخ شده را بطور مورب در مرکز چاه و در بالای صفحه مسی قرار می دهیم و داخل لوله پلیکا را شن میریزیم تا ۵۰ سانتیمتر از انتهای لوله پر شود این لوله برای تامین رطوبت ته چاه می باشد و در فصول گرم سال تزریق آب از این لوله بیشتر انجام گردد. لازم بذکر است در مواردی که چاه ارت در باغچه حفر شده باشد و یا ته چاه به رطوبت رسیده باشد و یا کلا در جاهایی که رطوبت ته چاه از بالای چاه یا از پایین چاه تامین گردد نیازی به قراردادن لوله نمی باشد .
۸- ۵-بعد از قراردادن لوله پلیکا به ارتفاع ۲۰ سانتیمتر از بالای صفحه مسی را با دوغاب آماد شده پر مینمائیم.
۹-۵-الباقی چاه را هم تا ۱۰ سانتیمتر بر سر چاه مانده ، با خاک معمولی همراه با ماسه یا خاک سرند شده کشاورزی پر می نمائیم و ۱۰ سانتیمتر از چاه را برای نفوذ آب باران و آبهای سطحی به داخل چاه با شن و سنگریزه پر می نمائیم . روئ چاه مخصوصا در مواقعی که از لوله پولیکا استفاده نمی گردد نباید آسفالت شده و یا با سیمان پر گردد.
۱۰-۵-داخل شیار های حفاری شده را با خاک سرند شده کشاورزی یا خاک نرم معمولی و یا خاک معمولی مخلوط با بنتونیت پر نمائید

۶-نصب شینه و میله برقگیر:

شینه داخل ساختمان باید توسط مقره هایی از دیوار ساختمان ایزوله گردد.

قطر و طول شینه بستگی به تعداد انشعابات داخل ساختمان دارد .

(تمامی تجهیزات داخل ساختمان بایستی بطور جداگانه و موازی به این شینه متصل گردد.)

در حالتیکه دکل روی ساختمان قرار داشته باشد سیم میله برقگیر نبایستی از داخل ساختمان برده شود بلکه باید خارج از ساختمان سیم کشیده شود

و همینطور مسیر عبوری سیم ارت به داخل ساختمان تا شینه ورودی ساختمان باید عایق دار باشد.

در پای دکل توسط بست ، سیم میله برقگیر به یکی از پایه های دکل خیلی محکم متصل شود.

و تا بالای دکل به میله برقگیر متصل گردد.

لازم بذکر است مسیر میله برقگیر از کابلهایی که به آنتنها می روند باید جدا باشد .

اجرای ارت به روش سطحی

هفت روش برای اجرای زمین سطحی وجود دارد که عبارتند از :
۱- ROD

۲- RING

۳- پنجه ای (شعاعی)

۴-مختلط

۵- حلزونی

۶- الکتروشیمیایی

۷- شبکه ای

اجرای ارت به روش ROD کوبی

مصالح مورد نیاز:

مصالح مورد نیاز همانند روش عمقی می باشد با این تفاوت که به جای صفحه مسی از میله های مغز فولادی ۵/۱ متری و با قطر ۱۴ میلیمتر و با روکش مس استفاده می نمائیم.

روش اجرا:

کانالی به عمق ۸۰ سانتیمتر و عرض ۴۵ سانتیمتر و طول X حفر می نمائیم طول کانال را به دو روش میتوان تعیین نمود.

الف – اندازه گیری مقاومت مخصوص خاک و انجام محاسبات لازم

ب – به روش تجربی که در ادامه شرح داده می شود.

ج- چنانچه سایت دارای دکل خود ایستا می باشد برای حفر کانال از فاصله بین اتاق تجهیزات و دکل و همچنین اطراف دکل استفاده شود .

د- چنانچه دکل روی ساختمان قرارداشته حفاری با در نظر گرفتن اتاق دستگاه و دکل در مسیری که زمین رطوبت بیشتری دارد انجام گیرد.

ه – پس از آماده شدن کانال ۲ میله به فاصله ۳متر از یکدیگر در زمین میکوبیم.

به گونه ای که حدود ۱۵ سانتیمتر از میله ها بیرون بمانند.

سپس ۲میله را با کابل مسی یا کابل برق به هم وصل نموده و با دستگاه ارت سنج مقاومت زمین ایجاد شده را اندازه میگیریم .

چنانچه مقاومت نشان داده شده با دستگاه بالای ۴ اهم بود میله دیگری به فاصله ۳ متر از میله دوم میکوبیم و با اتصال ۳ میله به هم مقاومت زمین ایجاد شده را اندازه گیری می نمائیم .

اینکار را تا زمانی که مقاومت اندازه گیری شده به زیر ۴ اهم برسد ادامه می دهیم بعد از آنکه به تعداد کافی میله کوبیده شد سیمی را که به شینه مسی نصب شده در اتاق دستگاه متصل است به تک تک میله ها جوش داده و به سمت دکل میبریم.

و – برای پر نمودن کانال ابتدا با بنتونیت روی سیم مسی را پوشانده (در زمینهایی که رطوبت کافی ندارند) و سپس با خاک سرند شده کشاورزی یا خاک نرم کانال را پر می نمائیم.

ز – مقاومت زمین اجرا شده را اندازه گیری نموده و ثبت مینمائیم ( بعد ازپر کردن کانال مقاومت زمین اندازه گیری شده کاهش خواهد داشت و باید کمتر از ۳ اهم باشد.)

نکته : در مناطق سردسیر عمق کانال حفاری شده و بطور کلی مسیر عبور کابل مسی خیلی مهم می باشد و نباید در معرض یخبندان قرار گیرد . تاثیر کاهش درجه حرارت بر افزایش مقاومت سیستم زمین به شرح زیر می باشد .

سایر روش ها:

روش های دیگر در مناطق کوهستانی و سنگلاخی و مکانهای خاص کاربرد دارد که بنا به مورد با بازدید از محل و اندازه گیریهای لازم میتواند طرح مناسب تهیه گردد

اجرای ارت در ارتفاعات

ارتفاعات کشور را با توجه به نوع زمین و خاک میتوان به سه دسته تقسیم کرد.
۱-ارتفاعات خاکی که امکان حفاری و کوبیدن میله مغز فولادی در آنها وجود دارد.
۲-ارتفاعات سنگلاخی که امکان حفاری عمیق در آنها وجود ندارد ولی میتوان شیار ایجاد کرد.
۳-ارتفاعات صخره ای
برای حالت اول : به یکی از روش های حفر چاه یا کوبیدن ROD میتوان سیستم ارت را اجرا نمود
در حالت دوم شیارهایی بصورت ستاره و پنجه ای ایجاد نموده و تسمه مسی را در داخل شیار ها خوابانده و برای کاهش مقاومت روی تسمه را با مخلوط خاک و بنتونیت می پوشانیم .
نکته : کلیه اتصالات در زیر خاک باید به یکدیگر جوش داده شود .

روش اول :

در زمینهای صخره ای که امکان حفاری وجود ندارد با مصالح ساختمانی کانال ساخته، تسمه مسی را در کف کانال خوابانده و کانال را با بنتونیت پر می نمائیم .

طول کانال یا کانالها باید به اندازه ای باشد که مقاومت اندازه گیری شده زیر ۳ اهم گردد. برای گرفتن نتیجه مطلوب میبایستی داخل کانال بصورت مصنوعی دائما مرطوب نگهداشته شود.

روش دوم:

روش شبکه ای است بدین صورت که ابتدا شبکه شطرنجی با سیم مسی بطوریکه نقاط اتصال به هم جوش داده شده درست میکنیم.

سپس با مصالح ساختمانی آنرا در زمین با بنتونیت به ارتفاع ۴۰cm بطوریکه ابتدا ۲۰cm بنتونیت ریخته سپس شبکه ساخته شده را قرار داده و روی آنرا هم تا ۲۰cm با بنتونیت می پوشانیم.

و انشعابهای لازم جهت دکل و سایت ونقاط دیگر از آن گرفته میشود متغییر های x و y به میزان مقاومت خوانده شده بستگی دارد .

نکات عمومی و مهم در خصوص سیستمهای ارتک

۱-کلیه اتصالات با مفتول برنج یا نقره جوشکاری گردد.سطح جوش باید CM 6 باشدو جهت اتصالات وجوشکاری رعایت گردد(در مواردی کدولد توصیه میشود).
۲-ازهرپایه دکلهای خودایستا هم فونداسیون دکل توسط سیم مسی و بست مخصوص به سیستم ارت و هم پای دکل به سیستم ارت جوشکاری گردد.
۳-سیم میله برقگیر ازپایه ای که آنتنهای کمتری نصب می شود و با کابلهای روی لدر حداکثرفاصله را داشته باشد،بدون خمش درمسیر ومستقیما به رینگ داخل کانال و از کوتاهترین مسیر توسط جوش متصل گردد.
۴-میله برقگیر روی دکل در بالاترین نقطه دکل(با رعایت مخروط حفاظتی با زاویه ۴۵ درجه ) بطوریکه تجهیزات راکاملا پوشش دهد،قرارگیرد و جنس آن تمام مس با آلیاژ استاندارد به قطرmm 16 و طول آن بستگی به ارتفاع نصب انتنهای روی دکل دارد.
۵-شعاع خم سیم مسی حداقل CM20 وزاویه قوس حداقل ۶۰ درجه رعایت گردد(رعایت زاویه خمش سیم مسی )
۶- پایه‌ها و نقاط ابتداوانتهای لدر افقی به سیستم گراند متصل گردد.
۷-کلیه کابلهای ورودی به سالن دستگاه توسط بست گراند به بدنه دکل و ابتدای لدر افقی(بعد از محل خم شدن کابل)گراند شوند.
۸-به هیچ عنوان در روی دکل،جوشکاری صورت نگیرد.
۹-اتصال از شبکه گراند سیستم اجرا شده به تانکر سوخت دیزل ژنراتور، تانکر آب هوایی ، اسکلت فلزی ساختمان و در و پنجره های اتاق دستگاه صورت گیرد.
۱۰-اگر سیستمی‌ازقبل‌اجرا شده باشد،سیستم قدیم به‌جدید در عمق‌خاک متصل گردند.
۱۱-سیم‌ارت‌ درروی زمین باید باروکش‌وسیم‌داخل‌کانالها‌ باید بدون روکش و مستقیم کشیده شود.
۱۲-پرکردن کانال باید با خاک سرند شده کشاورزی یا خاک نرم انجام گردد.
۱۳-ارتفاع نصب شینه مسی CM 50 ازکف تمام شده باشد.
۱۴-شینه داخل اتاق حدالمقدور به چیدمان دستگاهها نزدیک باشد.
۱۵-ازهر دستگاهی جداگانه سیم ارتی به شینه متصل گردد ( قطر و طول شینه گراند بستگی به تعداد انشعابات آن دارد).
۱۶- در دکلهای مهاری پر ظرفیت ، مهارهای دکل بایستی توسط بست مخصوص به گراند اتصال یابد.
۱۷- جهت استفاده ترانس برق شهر در ایستگاههای مخابرات بایستی گراند جداگانه اجرا گردد.
۱۸- در سایتهای کامپوتری جهت اجرای سیستم زمین حتی المقدور بایستی از یک زمین با سطح یکنواخت ( بدون شیب ) استفاده نمود.
۱۹- در ایستگاهها بین نول و گراند نبایستی اختلاف ولتاژ وجود داشته باشد.
۲۰- در دکلهای پر ظرفیت که ابعاد قسمت بالای دکل بیشتر از m 2 می‌باشد نیاز به نصب یک عدد برقگیر اضافی در سمت مقابل برقگیر اول می‌باشد.
۲۱- در سیم‌کشی داخل محوطه سایت های کامپوتری برای چراغهای روشنایی و سایر موارد باید از کابل زمینی استفاده گردد و در ایستگاههای بالای کوه و نقاط دور از شهر نباید از چراغهای روشنایی خیابانی استفاده شود.
۲۲- استاندارد قابل قبول آزمایش و تحویل اتصال زمین برای سایتهای کوچک زیر ۱۰ اهم و برای سایت های بزرگ و مهم زیر ۳ اهم می‌

فروش ویژه صاعقه گیر اکتیو آذرخش

صاعقه گیر‌های فعال (Active)

۳ – صاعقه گیر‌های خورشیدی

این نوع صاعقه گیر مجهز به باتری و تعدادی سلول خورشیدی دریافت کننده انرژی است که در تابش نور آفتاب سبب شارژ شدن باتری و ذخیره الکتریسیته ساکن در آنهاست.

این انرژی بایستی در لحظه مناسب باعث تخلیه و یونیزاسیون هوا شود.

صرف نظر از مکانیسم عمل آن، این نوع صاعقه گیر‌ها هم بعلت وابستگی شدید به باتری، فتوسل (طول عمر باتری و زمان محدود ذخیره انرژی) عملاً مکانیسم مناسبی برای تضمین ایمنی نیست .

چراکه هیچ اطمینانی وجود ندارد که هوای ابری و غیر آفتابی کمتر از ساعات شارژ ماندن باتری طول خواهد کشید و اگر بیشتر باشد، قطعاً از صاعقه گیر فوق کاری ساخته نیست.

۴ – صاعقه گیرهای الکترونیک خازنی – اتمسفریک

مکانیسم عملکرد این صاعقه گیر بر اساس وجود پتانسیل الکتریکی اتمسفر طراحی شده و در صورتی که شرایط جوی فاقد پتانسیل الکتریکی باشد این صاعقه گیر همانند یک برقگیر ساده است و فعالیتی ندارد.

واحد حس کننده این صاعقه گیر وقتی انرژی الکتریکی اتمسفر فراتر از حد معینی (مثلاً ۵ کیلو ولت بر متر) می‌رود، واحد شارژ را برای جمع آوری انرژی بکار می‌اندازد.

این واحد تا پر شدن خازنهای یک مدار الکترونیکی بکار ادامه می‌دهد.

همین واحد وقتی میزان پتانسیل اتمسفر از حد معینی (نزدیک به وقوع صاعقه مثلاً در حدود ۱۰۰ کیلو ولت بر متر) گذر نماید، واحد شارژ دستور تخلیه خازن‌ها را به الکترود میانی متصل به زمین می‌دهد.

اینکار باعث یونیزاسیون هوای اطراف صاعقه گیر خواهد شد.

اینکار بصورت متوالی تکرار شده و با افزایش پتانسیل اتمسفر شدت می‌یابد.

روش عملکرد این نوع صاعقه گیر بعلت وابستگی مطلق به شرایط جوی صاعقه خیز بهترین کارآیی را داراست.

نام اصلی اینگونه صاعقه گیر‌ها ESE (Early Streamer Emission می‌باشد.

اساس کار اینگونه صاعقه گیر‌ها بدینصورت است که:

با ایجاد گوی یونیزه شده در اطراف صاعقه گیر، جریانات صاعقه امکان اصابت به محدوده داخلی را نداشته و به جلد خارجی این گوی اصابت می‌کنند.