براساس گزارش دیسکاوری، دانستن اینکه رعد و برق تا چه‌اندازه می‌تواند برای انسان‌ها خطرساز باشد،‌ پرسشی دیگر را مطرح می‌کند:

کدام مناطق زمین بیشتر در معرض صاعقه قرار دارند؟

مهندسان ناسا پاسخ این پرسش را در قالب نقشه‌ای جهانی ارائه کرده‌اند.

ماهواره‌های محاسبه بارش‌های گرمسیری یا TRMM و Orbview-1-Microlab ناسا در سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۳ اطلاعات تعداد و موقعیت مناطقی از جهان که صاعقه در آنها رخ می‌دهد را جمع‌آوری کردند.

نتایج این مطالعه نشان می‌دهد بخش‌های استوایی بیشتر در معرض وقوع صاعقه قرار دارند.

و البته صاعقه بیشتر در خشکی رخ می‌دهد تا روی اقیانوس‌ها.

دلیل این رویداد به گفته ناسا آن است که خشکی‌های زمین سریعتر از آب حرارت خورشید را جذب کرده و گرم می‌شوند و منجر به همرفت گرمایی قوی‌تر و ناپایداری اتمسفری شدید‌تر شده و در نتیجه توفان‌های رعد‌زا در این مناطق بیشتر ایجاد می‌شوند.

براساس نقشه کاملی که ناسا از مناطق رعد‌خیز زمین فراهم کرده‌است، پررعد‌و برق‌ترین مناطق جهان دریاچه ماراکیابو در شمال غرب ونزوئلا است.

جایی که ترکیبی از گرما،‌رطوبت و بادهایی که از سوی کوهستان آندس وزیده می‌شوند توفان‌های سهمگینی را ایجاد می‌کنند؛ و  همچنین شرق دور جمهوری دموکراتیک کنگو هستند.

گفته می‌شود در منطقه دریاچه ماراکیابو ۳۰۰ شب از سال توفان‌های رعد‌زا رخ می‌دهند و سالانه هرکیلومتر از این منطقه مورد اصابت ۲۵۰ صاعقه قرار می‌گیرد.

منبع: برق نیوز

به گزارش برق نیوز، برخلاف پیشرفت‌های صورت گرفته در ایمپلنت‌های پزشکی مانند ساخت ضربان‌سازهای کوچک، این ابزار‌ها هنوز با باتری‌های سنتی برق‌رسانی می‌شوند.

این باتری‌ها حاوی مواد شیمیایی سمی‌اند و استفاده از آن‌ها در داخل بدن ایده‌آل نیست، چون باید به صورت دوره‌ای جایگزین شوند و این کار نیازمند فرآیندهای دردآور جراحی است.

سیستم ذخیره‌سازی جدید، «ابرخازن زیستی» نام دارد و می‌تواند ابزارهای قابل کاشت را برق‌رسانی کند به طوری که این ابزار‌ها نیاز به باتری و جایگزین شدن نداشته باشند.

ابرخازن دوستدار محیط زیست که توسط دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس و دانشگاه کانکتیکات ساخته شده، با استفاده از الکترولیت‌های موجود در مایعات زیستی مانند سرم خون و ادرار شارژ می‌شود.

این سامانه دارای نوعی برداشت‌کننده انرژی است که حرارت و حرکت را به جریان برق تبدیل می‌کند و این جریان به نوبه خود در ابرخازن ذخیره می‌شود.

برخلاف باتری‌ها که از واکنش‌های شیمیایی حاوی مواد شیمیایی سمی و الکترولیت‌ها برای ذخیره‌سازی انرژی بهره می‌برند، ابرخازن جدید با استفاده از یون‌های آماده یا مولکول‌های باردار موجود در سرم خون انرژی را ذخیره می‌کنند.

ابرخازن ابداعی مجهز به یک الکترولیت است که از گرافن لایه‌بندی شده و پروتئین‌های انسانی اصلاح‌شده ساخته شده و مایعات زیستی بدن نیز به عنوان الکترولیت‌های آن عمل می‌کنند. در جریان تست این ابرخازن، نانوکامپوزیت اکسید گرافن پروتئینی اصلاح شده جدید در تراکم بالا، هیچ گونه سمی در فیبروبلاست‌های جنین موش و کشت‌های سلولی تولید نکرد.

تیم علمی مدعی است ابزار خازن زیستی ابداعی فقط یک میکرومتر ضخامت دارد، انعطاف‌پذیر است و فشارهای مکانیکی ناشی از پیچ خوردن در داخل بدن را تحمل می‌کند. این سامانه همچنین دارای تراکم انرژی قابل مقایسه با باتری‌های لیتیوم مجهز به فیلم‌های نازکی است که اکنون در ضربان‌ساز‌ها به کار می‌روند.

گرچه ابرخازن‌ها به طور گسترده در ابزارهای ایمپلنت پزشکی استفاده نشده‌اند، محققان بر این باورند فناوری جدید پتانسیل چنین کاربردهایی را دارد.

سال ها بود که ۱۲۰۰ سکنه محله کمونا ۱۳ در مدلین، دومین شهر بزرگ کلمبیا، یکی از فقیرترین بخش های شهر مجبور بودند صدها پله را که به اندازه یک ساختمان ۲۸ طبقه بود بالا بروند تا از مرکز شهر به خانه هایشان برسند. این پیاده روی سخت ۳۰ دقیقه ای با پله برقی شهری عظیم به ۵ دقیقه تقلیل یافته است.

این پله برقی به شش مرحله تقسیم می شود و راه خود را به صورت زیگزاگی طی می کند تا به ارتفاع ۳۸۴ متری برسد.

هزینه ساخت این پله برقی در سال ۲۰۱۱ حدود ۶٫۷ میلیون دلار بوده است و گفته می شود اولین پله برقی عمومی در فضای باز است که برای ساکنان یک محله فقیر طراحی شده است.

منبع: برق نیوز