معمولاً دو روش رایج برای ترمینال کردن فیبر نوری وجود دارد. سر لخت فیبر نوری را می توان جهت اتصال دایمی به فیبر دیگر جوش داد و یا از کانکتور فیبر به منظور اتصال موقت، استفاده کرد. وقتی که از کانکتور فیبر نوری استفاده می کنیم به راحتی می توانیم کابل را در کاربردهای مختلف، متصل کرده و یا از اتصال خارج نمائیم. این روش ترمینال کردن بسیار انعطاف پذیر بوده و به سهولت نیز انجام خواهد شد. علاوه بر این استفاده از کانکتور در انتهای کابل فیبر نوری جهت اتصال، موجب صرفه جویی در زمان نیز می شود. در هر حال، آیا شما با مراحل کانکتور زدن به انتهای فیبر آشنا هستید؟ این مقاله شما را بصورت گام به گام راهنمائی خواهد کرد.

کانکتورهای فیبر نوری رایج
اجازه دهید ابتدا از کانکتور های فیبر نوری شروع کنیم. انتخاب نوع مناسب کانکتور جهت اتصال، بسیار پر اهمیت است. در بازار امروز، چهار نوع اصلی کانکتور بطور گسترده، جهت اتصال به انتهای فیبر مورد استفاده قرار می گیرند که شامل کانکتورهای LC، SC، ST و FC می باشند. کانکتور LC دارای سرامیک فرول ۱٫۲۵mm که تقریباً نصف کانکتورهای دیگر است، می باشد. این کانکتور از نوع Snap-in می باشد و در مصارف با تراکم بالا مورد استفاده واقع می شود. کانکتور SC سرامیک فرول ۲٫۵mm داشته و این نوع کانکتور هم جهت اتصال سریع کابل از نوع Snap-in می باشد. متفاوت از دیگر کانکتورها، ST است که از کانکتور نیزه ی شکل پیچ-قفل با فرول ۲٫۵mm استفاده می کند. علاوه بر این، کانکتور FC از نوع کانکتور پیچی است که فرول آن ۲٫۵mm بوده، اما به تدریج در حال از دست دادن محبوبیت خود نسبت به کانکتورهای LC و SC می باشد.

روش پولیش کانکتور
زمانی که قصد دارید از کانکتور جهت ترمینال فیبرنوری استفاده کنید، اگر کانکتور از پیش صیقل داده نشده است باید روش پولیش را انتخاب کنید. جهت به حداقل رساندن اتلاف نور بازگشتی، انتهای سطح کانکتور باید بخوبی صیقل داده شود. با استفاده از روش پولیش شما می توانید نور را هرچه بیشتر از طریق کانکتور با کمترین میزان اتلاف، انتشار دهید. در این روش چهار نوع PC، UPC، Flat و APC وجود دارد که در میان آنها، انواع UPC و APC در صنعت محبوب تر هستند. تفاوت عمده بین روش UPC و APC این است که نوع APC با زاویه ۸ درجه صیقل داده می شود در حالی که UPC بدون هیچ زاویه ی پولیش می شود، اما هر دوی آنها برای هم ترازی بهتر با هسته کمی انحنا دارند. در مورد رنگ آنها نیز باید گفت کانکتور UPC آبی رنگ و APC سبز رنگ است.

هشدارهای مهم
کابلهای فیبر نوری بسیار شکننده و حساس به آلودگی هستند، بنابراین ما باید توجه بیشتری به اقدامات احتیاطی قبل از شروع ترمینال کردن آن داشته اشیم. در اینجا لیست برخی از احتیاطات کلی به عنوان یک مرجع آورده شده است:

وقتی که همه چیز آماده شد، ما می توانیم کار را آغاز کنیم، مراحل زیر را دنبال کنید:
مرحله ی ۱- اندازه گیری و علامت گذاری روی غلاف کابل به طول مورد نظر(معمولاً ۳۵mm ) و خارج کردن روکش تا محل علامت گذاری
مرحله ی ۲- اندازه گیری و علامت گذاری روی کولار به طول مورد نظر(معمولاً ۷mm باقی بماند ). از قیچی برای بریدن کولار اضافی استفاده کنید.
مرحله ی ۳- اندازه گیری و علامت گذاری روی بافر به طول مورد نظر(معمولاً ۱۶mmm باقی بماند ).برای جلوگیری از آسیب رسیدن به فیبر در طول های مختلف اقدام به لخت کردن بافر نمائید.
مرحله ی ۴- از یک دستمال آغشته به الکل بدون پرز برای تمیز کردن فیبر استفاده نمائید.
مرحله ی ۵- سرنگ را با چسب پر کرده و به آرامی به نوک سرامیک تزریق کنید.
مرحله ی ۶- به آرامی فیبر را داخل کانکتور قرار داده و قطعات کانکتور را به هم متصل کنید.
مرحله ی ۷- کانکتور را بر روی صفحه ی پولیش قرار دهید و ۸ تا ۱۰ بار به آرامی صیقل دهید.
مرحله ی ۸- کانکتور را بر روی تجهیزات تست کنید.

نتیجه گیری: استفاده از کانکتور در سر لخت فیبر کار اتصال را آسان می کند و توصیه می شود از کانکتور جهت ترمینال کردن استفاده شود.