مقدمه:
خوردگی ریل های راه آهن، مخصوصا در قسمت بدنه ی ریل مشکلی جدی در سیستم حمل و نقل ریلی محسوب می شود.
خوردگی بدنه ی ریل می تواند یکپارچگی ریل را به خطر اندازد و باعث خرابی های فاجعه باری شود.
بهترین راه برای تشخیص خوردگی ریل ها بازرسی چشمی است.
بازرسان خبره خطوط راه آهن می توانند به راحتی خوردگی ریل هایی که در معرض دید هستند را تشخیص دهند.
به عنوان مثال در محل هایی که در آن ها خوردگی سایشی همگن رخ داده است ، با یک بازرسی چشمی ساده قابل تشخیص است.
موجودات زنده ی میکروبی نیز وجود دارند که می توانند بر روی خوردگی تاثیر بگذارند.
تنها نگرانی موجود این است که این “تاثیر” اغلب می تواند باعث افزایش چشمگیر نرخ خوردگی شود.
این میکروب ها اکثر آلیاژها مانند:
آهن داکتایل،
فولادها (شامل آهن گالوانیزه و ضدزنگ)،
و مس را تحت تاثیر قرار می دهند.
یکی از موثرترین راه ها برای کنترل خوردگی، جلوگیری از تماس مواد با خصوصیات شیمیایی متفاوت است که برای تشکیل زوج های گالوانیکی از خود علاقه نشان می دهند.
اگرچه این امر به دلیل وجود نداشتن عایق های کامل، تقریبا غیرممکن است.
بنابراین راهکار این است که از انتقال جریان های سرگردان و جریان های مسقیم نشتی از ریل به زمین جلوگیری شود.
فروش ویژه صاعقه گیر آذرخش
جریان های سرگردان:
در راه اهن برقی انرژی الکتریکی مورد نیاز قطار در محل پست کشش تامین شده و از طریق سیستم تماس به قطار رسانده می شود و از طریق ریل ها به سمت باسبار منفی پست کشش باز می گردد.
از آنجا که ریل ها حرکتی نسبت به زمین به طور کامل عایق نیستند بخشی از جریان مسیر به داخل زمین نشت پیدا می کند که به این جریان نشت پیدا کرده به داخل زمین ، جریان سرگردان گفته می شود.
مهمترین اثر سوءجریانهای سرگردان خوردگی الکتروشیمیایی آماتورهای داخل بتن مسلح ، سازه های فلزی خط و نیز سازه های مجاور خط و خطوط لوله فلزی قرار گرفته در داخل زمین است.
این خوردگی الکتروشیمیایی در اثر واکنشهای آندیک و کاتدیک ناشی از جریان سرگردان در فلز تحت تاثیر ایجاد می شود.
و باعث فرسودگی سازه های فلزی و تقویت کننده های بتن مسلح شده و عمر مفیدشان را به شدت کاهش داده و سالانه میلیاردها ریال خسارت وارد می نماید.
بررسی نحوه ایجاد جریان های سرگردان ، روش کنترلی و نیز حفاظت از سازه های فلزی در قبال خوردگی با توجه به طراحی ها و شرایط محیطی پروژه مشخص می گردد.
