سیستمهای حفاظتی اکتیو ESE
صاعقه گیر فعال ، صاعقه گیری می باشد که:
به واسطه انرژی دریافتی از منبع خارجی و استهلاک و مالش ابرها تولید شده و به صورت خود کفا هوای اطراف خود را یونیزه می نماید و از امنیت بیشتری برخوردار می باشد.
یک سیستم حفاظتی می بایست طوری طراحی و اجرا شود که تمام اجزاء مورد حفاظت درون چتر و یا حجم حفاظتی صاعقه گیر قرار گیرند.
طبق استاندارد یک سیستم حفاظتی شامل سه بخش کلی:
صاعقه گیر (Air Termination) ،
هادی میانی (Down Conductor)
و سیستم زمین (Earth Termination) می شود.
در سیستم حفاظتی اکتیو (فعال) میله صاعقه گیر دارای یک جزء فعال کننده (Active System) است که در برابر صاعقه واکنش نشان می دهد.
میله های صاعقه گیر اکتیو با عنوان Early Streamer Emission یا به اختصار ESE نامیده می شوند.
استاندارد NFC 17-102 به عنوان مرجع اصلی سیستمهای حفاظت اکتیو اصول اساسی بکارگیری، طراحی ،نصب و نگهداری این سیستم را شرح می دهد.
مهمترین پارامتر در سیستم فعال کننده زمان فعال سازی یا Triggering Advance می باشد.
طبق الزامات استاندارد زمان فعال سازی نمی تواند بیشتر از ۶۰µs باشد.
شعاع حفاظتی یک میله ESE با توجه به استاندارد NFC 17-102 از روی:
زمان فعال سازی،
سطح حفاظتی مورد نیاز
و ارتفاع نصب به دست می آید.
صاعقه گیرهای اکتیو