صاعقه گیر های بادی یا پیزو الکتریک:

این نوع صاعقه گیر از یک محفظه خالی با مسیر ورود و خروج دوکی شکل آیرو دینامیک ساخته شده که ورود و خروج هوا از آن طی یک سیکل و مسیر مشخص صورت می پذیرد و سبب ارتعاش یک الکترود عمودی می شود.

الکترود موصوف به یک سلول پیزوالکتریک متصل است. نوسانات الکترود سبب ایجاد الکتریسته ساکن در سلول می شود و این انرژی ذخیره شده بین الکترود و جداره خارجی صاعقه گیر تخلیه شده و سبب یونیزاسیون هوای اطراف خواهد شد. تکنیک فوق، خود کفا اما بسیار حساس و آسیب پذیر است. چراکه ورود یک جسم خارجی و عدم خروج آن به سبب مسیر دوکی شکل ممکن است باعث انسداد مسیر و از کار افتادن دستگاه شود.

ضمن اینکه وزش هر نوع باد ( که لزوماً صاعقه ای به دنبال ندارد) باعث شارژ شدن بی مورد دستگاه و کاهش طول عمر سلول پیزوالکتریک و عملکرد ارتعاشی آن می شود.این نوع صاعقه گیر از نوع اکتیو میباشد صاعقه گیرهای فعال یا اکتیو جهت دریافت و هدایت جریان صاعقه به سیستم زمین فضای اطراف خود را از روشهای مختلف یونیزه می کنند؛ به همین علت این دسته از صاعقه گیر ها را ، صاعقه گیرهای یونیزه کننده هوا (Early streamer Emission Air Terminal ) می نامند.

توضیحات بیشتر در مورد صاعقه گیر های اکتیو:

از نقطه نظرات مختلفی می توان صاعقه گیرهای اکتیو را طبقه بندی نمود ، که در زیر به دو دسته طبقه بندی که دارای اهمیت بیشتری هستند، می پردازیم.

۱- دسته بندی بر اساس نیاز یا عدم نیاز به منبع خارجی برای انجام عملیات یونیزاسیون : اولین سری از صاعقه گیر های اکتیو، صاعقه گیر هایی بودند که برای یونیزه کردن هوای اطراف خود، نیاز به مبنع انرژی خارجی داشتند، که امروزه بطور کامل منسوخ شده اند.

۲- دسته بندی صاعقه گیر های اکتیو خود کفا بر اساس روش یونیزاسیون هوا : صاعقه گیر های اکتیو خود کفا بر اساس روشی که برای یونیزه کردن هوا دارند، به دسته های مختلفی طبقه بندی می شوند.(صاعقه گیر های بادی یا پیزو الکتریک –صاعقه گیر های پالسی – خازنی –صاعقه گیر های خورشیدی–صاعقه گیر های اتمی)