مقدمه:

در شرایط جوی، بارهای درون ابریونیزه از هم جدا شده و به این صورت پتانسیل الکتریکی درون ابر به حدود میلیون ولت میرسد.

در سطح زمین نیز در یک شرایط مشابه این اثر با پلاریته مختلف ایجاد می شود.

میدان الکنریکی بین قسمت پایین ابر و سطح زمین بسیار شدت پیدا کرده و یک تخلیه الکتریکی ایجاد می شود.

حاصل آن جریان رو به پایین می باشد.

وقتی این جریان تخلیه به سطح زمین میرسد یک جریان با بارهای مثبت رو به بالا ایجاد می نماید.

وقتی دو جریان با یکدیگر برخور میکنند مدار تخلیه بسته شده و جریان تخلیه بین ۱۰ تا ۲۰۰ کیلو آمپر تولید می شود.

برای ایجاد حفاظت مناسب باید به دو نوع سیستم مجهز شویم:

۱)حفاظت خارجی در برابر اصابت مستقیم صاعقه

۲)حفاظت داخلی در برابر اضافه ولتاژ حاصل از صاعقه در مجاورت یا بر روی هادی های شبکه الکتریکی

صاعقه گیر ساده یا پسیو:

اولین روش جذب صاعقه که توسط بنجامین فرانکلین پیشنهاد گردید ، میله ای نوک تیز است که در بالاترین نقطه سازه نصب می گردد و در هنگام صاعقه با جذب ولتاژ ، جریان تولیدی را به زمین منتقل می کند.

از این رو به برقگیر میله ای فرانکلین معروف است.

این صاعقه گیر به واسطه سادگی در نصب در ایستگاه های رادیو ، محل آنتن های بشقابی و ساختمان هایی که سطح حفاظتی کوچک دارند توصیه می شود که در انواع تک شاخه و چند شاخه ارائه می شود.

صاعقه گیر پسیو با طول یک متر، یک و نیم متر و دو متر

دارای قطر ۱۴ – ۱۶ – ۲۰ میلیمتر مربع

تهیه شده از جنس مغزی مس با خلوص بالا و روکش آبکاری نیکل و کروم