فروش ویژه صاعقه گیر آذرخش

مقدمه:

طبق استاندارد NFC یک سیستم حفاظتی شامل سه بخش کلی:

صاعقه گیر (Air Termination)،

هادی میانی (Down Conductor)

و سیستم زمین (Earth Termination) می شود.

در سیستم حفاظتی اکتیو (فعال)‌ میله صاعقه گیر دارای یک جزء فعال کننده (Active System) است که در برابر صاعقه واکنش نشان می دهد.

میله های صاعقه گیر اکتیو  با عنوان Early Streamer Emission یا به اختصار ESE نامیده می شوند.

استاندارد NFC 17-102 به عنوان مرجع اصلی سیستمهای حفاظت اکتیو اصول اساسی بکارگیری،‌ طراحی، نصب و نگهداری این سیستم را شرح می دهد.

مهمترین پارامتر در سیستم فعال کننده زمان فعال سازی یا Triggering Advance می باشد .

که طبق الزامات استاندارد زمان فعال سازی نمی تواند بیشتر از ۶۰µs باشد.

شعاع حفاظتی یک میله ESE با توجه به استاندارد NFC 17-102 از روی:

زمان فعال سازی،

سطح حفاظتی مورد نیاز،

و ارتفاع نصب به دست می آید.

صاعقه گیر الکترونیکی پس از نصب روی ساختمان، می بایست بوسیله هادی های میانی Down Conductor از طریق سیم مسی بدون روکش به سیستم زمین متصل گردد.

مقاومت الکترود زمین صاعقه گیر الکترونیکی می بایست زیر ۱۰ اهم باشد.

و پس از اجرا به شبکه هم پتانسیل کل سایت متصل شود.

در اجرای الکترود زمین هر صاعقه گیر الکترونیکی می بایست از اقلامی چون:

صفحه های مسی،

مواد کاهنده مقاومت (LOM)،

اتصالات جوش احتراقی استفاده نمود.

درست قبل از شروع صاعقه بطور طبیعی محتوی الکتریکی اتمسفر بطور ناگهانی افزایش می یابد.

این تغییر وضعیت توسط واحد جرقه زن حس و کنترل می شود.

صاعقه گیر الکترونیکی انرژی موجود در هوای متلاطم پیش از طوفان را (که حدود چندین هزار ولت بر هر متر است) جذب و در واحدهای جرقه زن ذخیره می نماید.

و در نهایت واحد جرقه زن با تخلیه بار الکتریکی خازن ها بین الکترودهای فوقانی و الکترود مرکزی اش هوای اطراف را یونیزه می نماید.

اصول عملکرد صاعقه گیر الکترونیکی:

آزاد سازی کنترل شده یون ها:

واحد جرقه زن (TRIGGERING) صاعقه گیر الکترونیکی شرایطی را ایجاد می کند تا چشمه جوشانی از یون (کرونا) در اطراف میله نوک تیز فراهم شود.

دقت عمل این واحد باید به گونه ای کنترل شده باش که آزاد سازی یونها را درست چند میکرو ثانیه قبل از شروع و تخلیه صاعقه صورت دهد.

اثر کرونا و واحد جرقه زن:

حضور حجم وسیع بارهای الکتریکی در اطراف میله نوک تیز صاعقه گیر پس از یونیزاسیون توسط واحد جرقه زن سبب می شود تا پدیده طبیعی تجمع بارهای الکترونیکی اطراف میله (Corona effect) تقویت و تشدید شود.

صاعقه گیر های الکترونیکی و استاندارد:

NF C 17-102

ویژگیهای جالب و منحصر به فرد دستگاههای صاعقه گیر فعال (ESE) که با نام های صاعقه گیر استقبالی یا صاعقه گیر الکترونیکی نیز شناخته می شوند منجر به کاربری گسترده ی این دستگاهها در سیستم های حفاظت در مقابل صاعقه گردیده است.

به شکلی که صاعقه گیر الکترونیکی جایگاه ویژه ای را در این صنعت به خود اختصاص داده است.

کاربرد روزافزون این دستگاه ها منجر به تدوین استاندارد حفاظت در مقابل صاعقه بوسیله صاعقه گیرهای فعال (صاعقه گیرهای الکترونیکی) یا همان NF C 17-102 گردیده است.

این استاندارد که نسخه اول آن در سال ۱۹۹۵ منتشر گردیده و در اواخر سال ۲۰۱۱ بروز رسانی شده است.

مرجع اصلی طراحان این سیستم ها می باشد که البته ویرایش اخیر آن کامل تر و شامل نکات ظریف تر می باشد.

نکته جالب توجه در خصوص ویرایش اخیر این استاندارد آنست که در بسیاری از بخش ها، به ویژه مشخصات اجزای سیستم، به اطلاعات و جداول IEC استناد نموده است.

حتی آنها را با ذکر مرجع، به صفحات خود افزوده است.

که به نوبه خود، نشان از حرکت به سوی یکسان سازی و جامعیت این استاندارد ها دارد.