تک‌ریل یا مونوریل، شیوه‌ای از حمل و نقل سبک ریلی است.

مونوریل در واقع یک خط منفرد است که به‌عنوان ریل برای واگن‌های مسافری یا باری استفاده می‌شود.

ترن یا واگن‌ها بوسیله چرخ‌هایشان بر روی این ریل منفرد که درست در مرکز ترن یا واگن قرار می‌گیرد، حرکت می‌کنند.

واژه مونوریل، که از سال ۱۸۹۵ به بعد به کار رفت، از ترکیب دو واژه Mono به معنای «تَک» و Rail به معنی «خط» تشکیل شده‌است.

مونوریل معمولاً بالاتر از سطح زمین قرار گرفته‌است.

ولی می‌تواند بر روی زمین، پائین‌تر از سطح زمین یا در تونل‌های زیرزمینی نیز بکار رود.

مونوریل برای استفاده در مناطق تفریحی مانند شهربازی‌ها و همچنین شهرهای توریستی نیز گزینه مناسبی محسوب می‌شود.

قیمت صاعقه گیر اکتیو آذرخش

مزایای منو ریل:

1. فضای کمی را اشغال می‌کند به خصوص مونوریل‌های هوایی که روی زمین تنها به فضای کمی برای قرار گرفتن پایه‌ها نیاز دارند.

2. مونوریل‌هایی که از چرخ‌های لاستیکی روی ریل بتنی استفاده می‌کنند ارتعاش و نویز کمی ایجاد می‌کنند.

3. ایمن هستند چون مونوریل‌های سوار بر تیر، ریل را در بر می‌گیرند و طبیعتاً قابلیت از خط خارج شدن را ندارند مگر اینکه برای ریل مشکلی پیش بیاید.

4. به دلیل سروصدای کم و اشغال فضای کم، می‌توان ایستگاه‌های آن را در هر مکانی ساخت، در نتیجه دسترسی به آن آسان می‌شود. برای مثال ایستگاه مونوریل پارک والت دیسنی واقع در فلوریدای آمریکا در ورودی هتل آن ساخته شده‌است.

5. اگر طراحی آن زیبایی باشد می‌تواند به ابزاری برای جذب توریست تبدیل شود.

6. به دلیل استفاده از الکتریسیته به عنوان منبع تغذیه، و چرخهای لاستیکی دوستار محیط می‌باشند.

7. مونوریل‌ها به ویژه مونوریل‌ها با چرخ لاستیکی به شکلی طراحی شده‌اند که توانایی غلبه بر شیب‌های بالا را دارند. مونوریل‌های ساخت شرکت هیتاچی توانایی عبور از شیب % ۶ را دارند.

8. به تعمیر و نگهداری زیادی نیاز ندارند به ویژه مونوریل‌هایی با مسیر بتنی؛ چرخ‌های لاستیکی هم برای تقریباً ۱۰۰٬۰۰۰ مایل دوام دارند همچنین خود مونوریل نیز عمری بیش از ۳۰ سال خواهد داشت.

9. به دلیل دارا بودن مسیر مشخص، مشکل توقف در مسیر وجود ندارد.

معایب منوریل:

به علت استفاده از ریل اختصاصی، استفاده از ریل‌های مرسوم در صنعت نقلیه ریلی امکان‌پذیر نیست.

در نتیجه از این قطارها در سایر خطوط ریلی را نمی‌توان استفاده کرد.

در موارد اضطراری، مسافران نمی‌توانند فوراً از مونوریل بیرون بروند.

زیرا مونوریل بالای سطح زمین قرار گرفته‌است و راهروی اضطراری وجود ندارد .

در نتیجه مسافران باید تا آمدن قطار نجات یا آتش‌نشان منتظر بمانند؛ مونوریل‌های جدیدتر این مشکل را با ساخت راهروهای اضطراری در کنار تمام خطوط حل کرده‌اند و مونوریل‌های آویزان این نقص را با ساخت سر سره‌های تخلیه همانند هواپیما درون قطار از بین برده‌اند.

خطر سقوط اشیا و اجزای مونوریل وجود دارد.

به عنوان نمونه در شهر کوالالامپور در سال ۲۰۰۲ سقوط یکی از چرخ‌های مونوریل روی سر یک نفر از عابرین پیاده، باعث ایجاد جراحات شدیدی در وی شد.

البته این مسئله را می‌توان با ساخت حصارهایی کنار مسیر حل کرد.

به دلیل قرار گرفتن در ارتفاع سازه آن باید تحمل وزن مونوریل و مسافران را داشته باشد و در برابر طوفان و زلزله مقاوم باشد که در نتیجه طراحی سازهٔ آن نیاز به دقت و هزینه بالایی دارد.

تعویض خط به آهستگی صورت گرفته و نیاز به مکانیزم پیچیده‌تر و دقیق تری نسبت به قطارهای عادی دارد که هزینه ساخت آن را بالا می‌برد.

هرچه سرعت مونوریل بیشتر شود، برای جلوگیری از خارج شدن از مسیر باید شعاع انحنای مسیر را بیشتر کنند.

که این موضوع باعث طولانی‌تر شدن مسیر می‌شود.

شرکت هیتاچی برای قطارهای سایز بزرگ خود با سرعت بیش از ۸۰ کیلومتر در ساعت و حدود ۶ واگن شعاع انحنا با طول ۱۰۰ متر را به کار می‌برد.

قیمت صاعقه گیر اکتیو آذرخش

سیستم ارتینگ در منو ریل: