مقدمه:
همان‌طور که می‌دانید جوش احتراقی بطور عمده در سیستم ارتینگ استفاده می‌شود.
در سیستم ارت ساختمان، سیم ارت (زرد، سبز) تمام ساختمان به یه سیم مسی با مقطع قطور وصل شده و به داخل چاه ارت می‌رود.
در چاه ارت یک صفحه مسی وجود دارد که سیم مسی قطور باید به آن دوخته شود و به ابتدا و انتهای دوخت بست وصل شود.
و برای اتصال ۱۰۰٪ باید سیم را به صفحه جوش داد.
که بهترین جوش، جوش احتراقی(cad weld) است.
ساختار پودر های جوش احتراقی :
جوشکاری احتراقی (Thermite Welding)که با نام جوش ترمیت هم شناخته می‌شود، یک فرایند جوشکاری حالت مذاب بوده که بوسیله آن دو قطعه فلزی عموماً توسط یک واکنش آلومینوترمیک که حرارت بسیار بالایی تولید می‌کند، بهم جوش داده می‌شوند.
فلز مذاب از واکنش بین اکسید فلز و آلومینیوم که نقش فلز پر کننده را بازی می‌کند، ایجاد می‌شود.
این فرایند گرمازا در سال ۱۸۹۸ در آلمان و توسط دکتر Hans Goldschmidt ابداع شد.
این یک فرایند گرمازا واکنش بین اکسید فلز و یک عامل احیاکنند که عموماً فلز آلومینیوم میباشد، صورت می‌گیرد.
در این واکنش گرمای بسیار زیادی تولید می‌شود که گرمای مورد نیاز برای ذوب شدن قطعاتی که قراراست به یکدیگر جوش داده شوند، بدین شکل تأمین می‌شود.
واکنش آلومینوترمیت در این فرایند بر طبق واکنش زیر انجام می‌شود:
فرمول -۱
عموماً واکنشی که در فرایند جوشکاری ترمیت در خطوط راه آهن کاربرد دارد به صورت زیر است:
فرمول -۲
همچنین واکنشی که در جوشکاری ترمیت قطعات مسی به ریل‌های فولادی صورت می‌گیرد عبارت است از:
فرمول -۳
اگر در واکنش‌های گرمازا، واکنش فقط بین اکسید فلز و آلومینیوم باشد، گرمای زیادی تولید می‌شود.
پلت‌هایی از برخی فروآلیاژها برای کاهش درجه حرارت واکنش از ۳۰۹۰ به ۲۴۸۰ درجه سانتیگراد به سیستم اضافه می‌شود.
در اصل اضافه کردن این مواد به
خاطر ترکیب شیمیایی در جوشکاری اضافه خواهد شد.
مقدار موادی که اضافه می‌خواهد شود، مهم است، زیرا مقادیر بیش از حد، درجه حرارت واکنش را به پایین‌تر از ۲۰۴۰ درجه سانتیگراد کاهش می‌دهد که این کار اصلاً مناسب این فرایند نیست.
ساختار متالورژیکی ناحیه جوش نیز به ترکیب شیمیایی فلز جوش و نرخ سرد شدن اتصال پس از انجام گرفتن واکنش بستگی دارد.
