تیر بتنی برق:

تیر یک ستون برای نگه‌داری خطوط انتقال هوایی، کابل برق، فیبر نوری و تجهیزات مرتبط مانند ترانسفورماتورها و چراغهای خیابان است که ممکن است با توجه به کاربرد آن با نام‌های ستون تلفن، ستون برق یا تیر تلفن هم شناخته شود.

پایه‌های سیمانی مسلح به تیری گفته می‌شود که میلگرد‌ها و سیم‌های فولادی قبل از ریختن بتن بصورت اسکلت فولادی در قالب قرار گرفته و پس از اینکه بتن ریخته شد مقاومت آن را افزایش دهد.

پایه‌های نوع توپر با مقطع چند ضلعی و از میل گردهای بلند و بتن ساخته می‌شوند،

تیر های برق بطور معمول بصورت H و یا مقطع چهار گوش میباشند.

ذر تیر های بتنی برق دو ماده آرماتور و بتن در ایجاد نیروی مقاوم پایه بطور مشترک عمل می‌نمایند.

شکل ظاهری:

مقطع تیرها معمولاً از پایین به بالا به طور یکنواخت باریک می‌شود (بین ۱۰ تا ۲۰ میلیمتر در هر متر).

روی تیرها سوراخ‌هایی به قطر ۲۰ میلی‌متر جهت نصب لوازم خطوط هوایی و همچنین فراهم آوردن امکان بالا رفتن از تیر در نظر گرفته می‌شود.

در تیرهای بتونی مسلح چهارگوش این سوراخ‌ها در هر دو وجه تیر قرار می‌گیرند،

اما در صورتی که روی بدنهٔ تیر فرورفتگی‌هایی برای بالارفتن از آن وجود داشته باشد،

سوراخ‌ها در وجه کم‌عرض‌تر تیر تعبیه می‌شوند و تا شروع نخستین فرورفتگی یعنی تا حدود ۲۷۵ سانتی‌متری نوک تیر ادامه می‌یابند.

برای تیرهای پیش‌تنیده سوراخ‌ها در یک وجه قرار دارند.

فاصلهٔ سوراخ‌ها نیز از استاندارد تبعیت می‌کند.

بر روی یکی از وجه‌ها و در فاصلهٔ سه‌متری از پایهٔ تیر، مشخصات تیر (شامل طول، مقاومت نرمال، کارخانه سازنده و تاریخ ساخت) نوشته می‌شود.

در بالای تیرها با توجه تجهیزاتی که قرار است روی آن نصب شود ممکن است از کراس‌آرم‌ها یا سکوی ترانسفورماتور استفاده کنند.

فونداسیون:

معمولاً تیرهای بتن مسلح را مستقیماً در خاک دفن می‌کنند که ضمن عملکرد خوب هزینهٔ کمی هم دارد.

طولی از تیر که در زیر خاک قرار می‌گیرد بستگی به مقاومت جانبی خاک دارد.

ولی به عنوان یک قانون تجربی عمق فوندانسیون را برابر ۱۰٪ طول تیر به‌علاوهٔ ۶۰ سانتی‌متر در نظر می‌گیرند.

با این وجود کیفیت مصالح پرکننده و درجهٔ تراکم آن‌ها در مقاومت فوندانسیون بسیار مؤثر است.