مقدمه:

برق گیر اصطلاحی در فارسی برای نامیدن دو وسیلهٔ الکتریکی متفاوت استفاده می‌شود:

۱- وسیله‌ای است که در شبکه‌های الکتریکی برای حفاظت تجهیزات در مقابل صدمات ناشی از اضافه ولتاژهای ناگهانی همچون صاعقه و رعد و برق به کار برده می‌شود.

برق‌گیر (Lightning arrester) در مقابل ولتاژهای معمولی یک مقاومت بسیار زیاد در حد عایق الکتریکی از خود نشان می‌دهد و در مقابل ولتاژهای آنی مقاومت کمی از خود نشان می‌دهد و موج‌های الکتریکی را به زمین تخلیه می‌کند.

برق‌گیرها نسبت به سایر وسایل حفاظتی بهترین حفاظت را انجام می‌دهند و بیشترین مقدار حذف امواج گذرا را فراهم می‌کند.

برق‌گیرها به صورت موازی با وسیله تحت حفاظت یا بین فاز و زمین قرار می‌گیرند انرژی موج اضافه ولتاژ به وسیلهٔ برق‌گیر به زمین منتقل می‌شود.

۲- میله‌های فلزی که در بالای ساختمان‌ها یا در پست‌های فشار قوی نصب می‌شوند تا با برخورد آذرخش با این میله‌ها از برخورد مستقیم صاعقه به تجهیزات جلوگیری شود.

این وسیله (Lightening rod) در مهندسی برق نیزه نیز نامیده می‌شود.

این وسیله اولین بار توسط بنیامین فرانکلین مخترع آمریکایی ابداع شد.

صاعقه گیر آذرخش

برقگیر فرانکلین:

اولین واحد جذب صاعقه که توسط فرانکلین پیشنهاد گردید، میله های ساده ای بودند که ضربه مستقیم صاعقه به اندازه طول میله ها، دور از ساختمان اتفاق می افتاد.

این میله های ساده برقگیر فرانکلین نامگذاری شدند.

میله های صاعقه گیر در اصل توسط بنجامین فرانکلین در قرن هجدهم توسعه یافت.

ساختار این میله های فلزی برای حفاظت در برابر اصابت صاعقه نصب شده است.

این پایانه ها به یک شبکه از هادی های افقی و عمودی متصل می شوند که به ترمینال ارت(ارت بار) متصل می شوند.

شبکه میله ها، هادی ها و پایانه های زمین، ساختار محافظت شده را در قفس فارادی پوشش می دهند.

صاعقه گیر آذرخش

کاربرد برقگیر فرانکلین:

-ساختمان برج برای حفاظت از مناطق کوچک

-مناره مسجد، فانوس دریایی، صندوق پستی و غیره

-حفاظت خاص از ساختمان قفس فارادی

-برآمدگی های دودکش، تجهیزات مخصوصا در سقف های Flat، برج های آسانسور و غیره

صاعقه گیر آذرخش