امروزه رشد روز افزون فن آوری در تجهیزات پزشکی در بیمارستانها وگسترش استفاده از سیستم های دیجیتالی و ابزارهای دقیق و مکانیزه شدن واحد های درمانی و پزشکی، اعمال کنترل و مراقبت پیوسته بر سیستم های برق در مراکز درمانی رابه یک الزام تبدیل کرده است. این ضرورت مدیریتی برای حفظ سرمایه، انجام مطمئن عملیات تشخیص و درمان و دستیابی به بهره وری مطلوب است.

در گذشته نه چندان دور بیشتر تجهیزات پزشکی فاقد سیستم های الکترونیکی و دیجیتالی بودند، ولی در حال حاضر تقریباً تمام تجهیزات پزشکی علاوه بر قسمتهای مکانیکی، پنوماتیکی، هیدرولیکی، الکتریکی و … حتماً دارای قسمت های الکترونیکی، حداقل در خروجی (صفحه نمایش و …) یا ورودی ( سوئیچینگ پاورهای تغذیه دستگاه و … ) است. به عنوان مثال یک ونتیلاتور جزو دستگاه های مکانیکی و الکترومکانیکی با تجهیزات پنوماتیکی طبقه بندی می شد ولی در حال حاضر جزو دستگاه های فول الکترونیک، تمام دیجیتال، تمام پنوماتیک و … قرار دارد که با این وضعیت کوچکترین خطایی در سیستم های الکترونیکی و دیجیتالی، امکان هرگونه استفاده درست از امکانات آن را غیر ممکن می سازد.

بنابراین توجه به این نکته که هزینه های ثابت و جاری مربوط به تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی پیشرفته پزشکی، سهم رو به افزایشی از منابع مالی واحدهای تشخیصی،بهداشتی و درمانی را به خود اختصاص می دهد، شناخت و مقابله با عوامل کاهش بازدهی، کاهش عمر مفید، افزایش خطاها و هزینه های تعمیر و نگهداری تجهیزات پزشکی، از درجه اهمیت بالایی برخوردار است.

مشکلات موجود در سیستم های برق بعلت نامناسب بودن سیستم ارتینگ تجهیزات علاوه بر این که در عملکرد، دقت، کارآیی و عمر مفید تجهیزات تأثیر نامطلوبی برجای می گذارد، باعث تحمیل هزینه های گزاف دیگری از جمله هزینه تعمیرات اتفاقی، هزینه های مرتبط با زمان خواب تجهیزات و خسارات ناشی از لغو گارانتی خواهد شد.

سیستم ارتینگ استاندارد علاوه بر اینکه از صدمات احتمالی به تجهیزات بیمارستانی جلوگیری میکند در حفاظت جان بیماران بستری شده در بیمارستان و پزشکان و سایر خدمه بیمارستانی نقش حیاتی ایفا میکند.