مقدمه:

اتصال زمین یا ارت شامل یک اتصال مصنوعی برق به زمین است که مقاومت بسیار کمی برای عبور جریان دارد. در حقیقت کلمه “زمین” در کارهای برقی به زمینِ دارای پتانسیل صفر اطلاق می شود. وقتی یک نقطه از شبکه، زمین شود آن را تک زمینی و وقتی در نقاط مختلفی زمین شده باشد، آن را چند زمینی می نامند.

زمین کردن یا ارت نمودن یک سیستم الکتریکی، فرآیند اتصال همه قطعات فلزی یا بدنه های فلزی دستگاه های الکتریکی (به غیر از هادی های اصلی مدار برق) به زمین می باشد و هدف از آن انتقال هر نوع نشتی انرژی الکتریکی در بدنه فلزی دستگاه ها به زمین به منظور حفاظت جان کارکنان با تجهیزات است.

سیستم ارت مناسب بایستی امپدانس الکتریکی بسیار پایین ، مقاومت مکانیکی بسیار بالاو مقاومت بالا در برابر خوردگی داشته باشد.

انواع زمین کردن الکتریکی:

زمین کردن به شکل مستقیم

زمین کردن از طریق مقاومت

زمین کردن از طریق راکتانس

زمین کردن از طریق ترانسفورماتور

و زمین کردن ایزوله

انواع زمین کردن حفاظتی:

گراند تجهیزات

گراند صاعقه گیر

گراندبارهای ساکن

گراند ایزوله

گراند منفرد یا مستقل

و گراند شبکه ای سیگنال مرجع

برای اجرای ارت دو روش وجود دارد یکی روش عمقی بوده و دیگری روش سطحی می باشد که روش عمقی از چاه برای اجرای ارت استفاده می شود و در روش سطحی،سیستم ارت در سطح زمین اجرا می گردد.

در صورتی می توان از روش سطحی استفاده نمود که فضای لازم به منظور حفاری وجود داشته باشد، ارتفاع از سطح دریا پایین باشد و پستی و بلندی های محوطه کم باشد. برای تست نمودن سیستم های ارتینگ روش هایی نظیر: روش افت ولتاژ ، روش ۶۲درصد، روش تنزل پتانسیل و روش خط عرضی وجود دارد که بهترین روش اندازه گیری همان روش افت ولتاژ می باشدو عمومی ترین روش اندازه گیری روش خط اصلی است.

الکترودهای اتصال به زمین به دو دسته تقسیم می گردندکه شامل الکترودهای مصنوعی و الکترودهای موجود یا طبیعی می باشند الکترودهای صفحه ای شامل ، الکترودهای قائم و الکترودهای افقی می باشند.