انرژی زمین‌گرمایی در واقع استفاده از گرمای اعماق زمین برای گرم کردن آب و استفاده از توربین‌ها است. طبیعتا در مناطق آتش‌فشانی دمای زمین بالاتر و استفاده از آن سودمندتر است. عمقی که دریلی مانند ثور به آن دست می‌یابد، بسیار داغ (۴۲۷ درجه سانتی‌گراد) است و فشاری که به مایعات وارد می‌کند، آن‌قدر هست که بخار کافی برای چرخش توربین‌ها و در نتیجه انرژی پاک تولید کند. این پروژه با نام پروژه‌ی حفاری عمیق ایسلند (IDDP)، هنوز در فاز آزمایشی قرار دارد و طی دو سال آینده نشان خواهد داد که از نظر اقتصادی چقدر ارزشمند است.
در حال حاضر، کشور ایسلند کل انرژی مورد نیاز خود را از منابع تجدیدپذیر تأمین می‌کند: ۲۵ درصد از انرژی‌های زمین‌گرمایی و ۷۵ درصد از انرژی هیدروالکتریک. با اینکه انرژی زمین‌گرمایی نسبت به سوخت‌های فسیلی با محیط زیست مهربان‌تر است؛ اما این انرژی کاملا هم سبز نیست.
ایسلند پیشرفت بزرگی در استفاده از انرژی تجدیدپذیر حاصل کرده است؛ اما هنوز باید مقدار گاز گلخانه‌ای آزادشده‌ی خود را کاهش دهد. در حقیقت، بر اساس مطالعات اقتصادی صورت گرفته در دانشگاه ایسلند، به سبب مقدار نشر تولیدشده، ایسلند مقید به قرارداد اقلیمی پاریس نیست.
درست است که ایسلند باید کربن تولیدی خود را کاهش دهد، اما پیشرفتی که در انرژی‌های تجدیدپذیر به آن دست یافته است، نشان می‌دهد که ما می‌توانیم با تغییرات اقلیمی مبارزه کنیم.
